Την Πέμπτη 13 Μαρτίου διοργανώθηκε η 12η διασυνδικαλιστική απεργιακή κινητοποίηση σε όλη τη Γαλλία με εκατομμύρια διαδηλωτές/τριες όλων των ηλικιών και κοινωνικών ομάδων με τη συνήθη άγρια καταστολή αλλά και τις δυναμικές και ευρηματικές μεθόδους αντίστασης. Ακολουθεί σύντομη περιγραφή της ημέρας στο Πουατιέ, όπου νοσηλεύεται σε κώμα ο σύντροφος Σερζ και ανακοίνωση αλληλεγγύης των οικείων του στις οργανώσεις “Εξεγέρσεις για τη Γη” που απειλούνται με διάλυση ή/και απαγόρευση.
Ημέρα αγώνα στο Πουατιέ στις 13 Απριλίου
18 ημέρες από τότε που ο σύντροφός μας βρίσκεται σε κώμα και που οργανωνόμαστε και στο Πουατιέ.
Η διαδήλωση, η οποία υποτίθεται ότι θα ήταν ήρεμη, λαμβάνοντας υπόψη τις τελευταίες ημέρες των κινητοποιήσεων, τελικά αποδείχθηκε λίγο πιο επική από ό,τι αναμενόταν.
Το πανό “πυροβολήστε μας, εμείς θα μείνουμε στους δρόμους σας” ξεδιπλώνεται 100 μέτρα πριν από την έναρξη της διαδρομής της διαδήλωσης. Μόλις στήνεται το πανό, οι μπάτσοι ορμούν στους διαδηλωτές με το πανό με μια λεπίδα στα χέρια, πολύ εκνευρισμένοι από το μήνυμά του. Απειλούν. Η ιστορία τελειώνει με την προσαγωγή ενός συντρόφου από τη μονάδα κατά της εγκληματικότητας.
Η διαδήλωση συνεχίζεται, κυκλοφορούν καλέσματα για συγκέντρωση μπροστά από το αστυνομικό τμήμα, ξεδιπλώνεται νέο πανό, “ζωτική πρόγνωση οργισμένη” (τσσς!, ρουφήχτε την, αυτό δεν το παίρνετε), η πορεία που υποτίθεται ότι θα κατέληγε μπροστά από τη νομαρχία, συνεχίζεται τελικά μέχρι το αστυνομικό τμήμα για να απαιτήσει την απελευθέρωση του συντρόφου που συνελήφθη στην αρχή της διαδήλωσης… καμένες παλέτες και τα συναφή, φωτοβολίδες προς τις γραμμές των μπάτσων και… ο σύντροφος απελευθερώνεται!
Ωστόσο καλείται σε ελεύθερη ακρόαση την ερχόμενη Τρίτη, 18 Απριλίου, για να δώσει εξηγήσεις για τα αδικήματα της “υποκίνησης σε βία (sic), προσβολής και εξέγερσης”. Lol
Ο αγώνας μόλις άρχισε.
14/4/2023
Η αστυνομία ακρωτηριάζει και επιχειρεί να δολοφονήσει ανθρώπους
για να αποτρέψει την εξέγερση
Ανακοίνωση για τον σύντροφο Σερζ, σε κώμα από τις 25 Μαρτίου, και την αλληλεγγύη στις οργανώσεις “Εξεγέρσεις για τη Γη”
Διαβάστηκε κατά τη διάρκεια της βραδιάς υποστήριξης των οργανώσεων “Εξεγέρσεις για τη Γη” στο Παρίσι.
Η απειλή για τη διάλυση μιας από τις συλλογικότητες που κάλεσαν σε διαδήλωση ενάντια στις δεξαμενές νερού στις 25 Μαρτίου είναι μια νέα απόδειξη της περιφρόνησης που εκφράζει αυτό το καθεστώς απέναντι σε όποιον/α θέλει να αποτελέσει φραγμό στην πολιτική που εφαρμόζει υπηρετώντας την αστική τάξη. Στην πραγματικότητα, στόχος του είναι να εδραιώσει την ιδέα ότι οι χιλιάδες διαδηλωτές/τριες που ήταν παρόντες/ούσες στο Σεντ Σολίν ήταν παιδιά χωρίς καμία αυτονομία, που πήγαν εκεί υπό την επιρροή κάποιας απόκρυφης δύναμης.
Η απειλή διάλυσης των δομών που οργανώνουν την αλληλεγγύη ενάντια στην καταστολή είναι άλλη μια αντανάκλαση αυτής της διαρκούς περιφρόνησης, η οποία συνίσταται στο να κάνει τους ανθρώπους να πιστέψουν ότι οι ίδιοι, η βάση δηλαδή, είναι ανίκανοι να οργανωθούν για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Όμως αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Γαλλία είναι ακριβώς το αντίθετο.
Στο Σεντ Σολίν, δεν υπήρχαν “μπλε” και “μαύροι” από τη μία πλευρά και “οικογένειες” από την άλλη. Οι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που συμμετείχαν σε αυτή την απαγορευμένη διαδήλωση γνώριζαν ότι οι πιο κινητικοί θα βρίσκονταν στην πομπή που θα ήταν υπεύθυνη να ανοίξει το δρόμο προς τη δεξαμενή, και δεν υπήρχε καμία διάκριση μεταξύ των “μη βίαιων” και των “βίαιων”, των “καλών” και των “κακών” διαδηλωτών/τριών. Η συνενοχή των μεν με τους δε ήταν προφανής. Αυτές οι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έδρασαν από κοινού, ο καθένας/η καθεμία σύμφωνα με τις δυνατότητές του/της, ενάντια στο καπιταλιστικό μοντέλο που εκπροσωπούσαν οι δεξαμενές και παρά τις απειλές για την καταστολή που προέρχονταν από το κράτος. Και όλες/οι μαζί, κατάφεραν να αντισταθούν με το σώμα τους στο ένοπλο χέρι του κράτους.
Η βία ήταν από την πλευρά των δυνάμεων της τάξης, οι οποίες στόχευσαν το σύνολο των διαδηλωτών/τριών.
Οι 200 τραυματίες στο Σεντ Σολίν -μεταξύ των οποίων ο γιος μας Σερζ και ο Μικαέλ [Σ.τ.Μ.: ο Μικαέλ βγήκε από το νοσοκομείο στις 14/4, αλλά έχει ακόμη δρόμο για την αποθεραπεία του], οι πιο σοβαρά τραυματισμένοι- δεν είναι το αποτέλεσμα μιας “κακής διαχείρισης της διατήρησης της τάξης”, των λαθών του ενός ή του άλλου ατόμου, ή το προϊόν της τύχης. Ο υπεύθυνος γι’ αυτούς τους 200 τραυματίες είναι ένα κράτος του οποίου ο μόνος στόχος, στην τρέχουσα περίοδο, είναι να γονατίσει κάθε κοινωνική διαμαρτυρία, προκειμένου να διαχειριστεί καλύτερα την εκμετάλλευση της εργασίας τα επόμενα χρόνια, μπροστά στην κρίση που γνωρίζει ο καπιταλισμός στην πρσπάθειά του να διαιωνιστεί.
Η αστυνομική και ποινική καταστολή είναι πανταχού παρούσα και εξαπλώνεται όπως η εξαθλίωση στον φτωχό κόσμο, αλλά δεν θα αφήσουμε να μας εγκλωβίσουν μόνο σε έναν αγώνα ενάντια σ’ αυτή την καταστολή, ο οποίος θα καταλαμβάνει όλους τους χώρους μας και το όραμά μας για τη ζωή. Γιατί ο κόσμος μας είναι επίσης ένας κόσμος του αγώνα και ο αγώνας σημαίνει και γιορτή.
Γιορτή είναι οι συλλογικές κουζίνες των “Κίτρινων Γιλέκων” στους κυκλικούς κόμβους, οι φωνές και τα τραγούδια κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων ενάντια στη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού, η δημιουργική και πολύχρωμη έκφραση που ενδέχεται να έχουν οι διαδηλώσεις των γυναικών ή των ομοφυλόφιλων, των λεσβιών κ.ά., οι απεργίες ή οι καταλήψεις στις οποίες οι εργαζόμενες/οι ανακαλύπτουν τον εαυτό τους στον χώρο εργασίας τους, οι παιγνιώδεις αποκλεισμοί δρόμων ή σχολείων…
Απέναντι στην καταστολή, αυτοί οι χώροι αγώνα και γιορτής δείχνουν ότι ο κόσμος πρέπει να αλλάξει από τα κάτω και ότι έχουμε την ικανότητα να το κάνουμε τώρα, αναδεικνύοντας και επεκτείνοντάς τους.
Δεν χρειαζόμαστε καμία “προσωπικότητα” ή κόμμα για να μας δείξει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε, παίρνοντάς μας από το χέρι. Θα διατηρήσουμε την ενότητά μας στον ίδιο αγώνα ενάντια στον καπιταλιστικό χωροταξικό σχεδιασμό και την αλληλεγγύη μας ενάντια στην καταστολή. Δεν σκοτώνεις ένα κίνημα διακηρύττοντας ότι θα διαλύσεις κάποιες από τις δομές του ή ότι θα τις απαγορεύσεις.
Κατά συνέπεια, η διάλυση ή οι απαγορεύσεις δεν θα αλλάξουν τίποτα. Και δεν θα ενδώσουμε στην παλινωδίες των πολιτικών κομμάτων που εξακολουθούν να προσπαθούν να μιλούν στο όνομά μας, ενώ δεν εκπροσωπούν πλέον και πολλά πράγματα.
Πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας για να αποκρούσουμε την επίθεση τόσο του αστυνομικού κράτους όσο και της ακροδεξιάς που βρίσκεται σε επιφυλακή.
Οι γονείς του Σερζ,
12 Απριλίου 2023
Υ.Γ.: Παρακαλούμε να διανείμετε αυτή τη δήλωση όσο το δυνατόν ευρύτερα.
Leave a Reply