Σεντ-Σολίν, Γαλλία: Η σκέψη και η καρδιά μας στον βαριά τραυματία σύντροφό μας S.

Ο σύντροφος S., αναρχοκομμουνιστής με συγκρότηση, πάθος και δυναμισμό, μέλος πολιτικών συλλογικοτήτων, εντύπων και στεκιών, έχει βρεθεί αρκετές φορές στην ελλάδα μαζί με συντρόφισσες και συντρόφους του, εκφράζοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη του σε διάφορους αγώνες και ενημερώνοντας αναρχικές και αντιφασιστικές ομάδες, καταλήψεις και αυτοοργανωμένους χώρους για τις δραστηριότητες και τις αντιστάσεις που έχει βιώσει. Εδώ και τρεις μέρες είναι σε κώμα σε εντατική νευροχειρουργική κλινική της γαλλίας και η ζωή του κινδυνεύει, καθώς δέχθηκε από μπάτσους χειροβομβίδα στο κεφάλι, στη διάρκεια της μεγαλύτερης κινητοποίησης που έχει γίνει στη χώρα για το ζήτημα της προστασίας του νερού.

Σεντ-Σολίν, Γαλλία: Η σκέψη και η καρδιά μας

στον βαριά τραυματία σύντροφό μας S.

Στο Σεντ-Σολίν, στις 25-26 Μαρτίου 2023, τριάντα χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν ενάντια στην κατασκευή μεγαδεξαμενής νερού που θα αντλείται από τον υδροφόρο ορίζοντα, ώστε να χρησιμοποιηθεί για το πότισμα εντατικών γεωργικών εκμεταλλεύσεων. Οι κινητοποιήσεις σημαδεύτηκαν από απίστευτη αστυνομική βία και πολύ σοβαρούς τραυματισμούς.

Ο σύντροφος Σ., τραυματίστηκε από χειροβομβίδα της αστυνομίας, κατά τη διάρκεια διαδήλωσης ενάντια στην κατασκευή μιας μεγαδεξαμενής νερού στο Σεντ-Σολίν, ένα έργο λεηλασίας προς όφελος ενός καπιταλιστικού μοντέλου. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε κώμα σε εντατική νευροχειρουργική κλινική της γαλλίας και η ζωή του κινδυνεύει. Στο μεταξύ, μαθαίνουμε πως ακόμη ένας διαδηλωτής, που ξυλοκοπήθηκε σε μια τάφρο του έργου και νοσηλεύτηκε άμεσα, μεταφέρθηκε κι αυτός στην ενταντική καθώς η κατάστασή του χειροτέρευσε. Συνολικά οι τραυματίες είναι πάνω από διακόσιοι.

Ο Σ. είναι εδώ και χρόνια αναρχοκομμουνιστής με συγκρότηση, πάθος και δυναμισμό, μέλος πολιτικών συλλογικοτήτων, εντύπων και στεκιών, ενώ έχει βρεθεί μαζί με συντρόφισσες και συντρόφους του αρκετές φορές στην ελλάδα, εκφράζοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη του σε διάφορους αγώνες και ενημερώνοντας αναρχικές και αντιφασιστικές ομάδες, καταλήψεις και αυτοοργανωμένους χώρους για τις δραστηριότητες και τις αντιστάσεις που έχει βιώσει.

Το πλήρες όνομά του δεν το δημοσιεύουμε όχι επειδή δεν υπερασπίζεται τις πολιτικές του επιλογές, κάθε άλλο, αλλά για να αποφευχθεί να γίνει βορά στα κυρίαρχα μμε. Η σκέψη και η καρδιά μας τον συντροφεύει αυτές τις δύσκολες ώρες, όπως και όλα τα αγαπημένα του πρόσωπα, ώρες που μάχεται με το ιδιαίτερο σθένος που τον χαρακτηρίζει και στις καθημερινές μάχες που δίνει ενάντια στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, “…για να εμβαθύνουμε τον αγώνα και να τον ριζοσπαστικοποιήσουμε…”, αφού “…η επανάσταση, όπως η φωτιά, χρειάζεται οξυγόνο για να συνεχίσει να καίει…”, χρειάζεται “…την ανεξέλεγκτη, αυθόρμητη, ζωντανή, συλλογική δράση…”, “προχωράει ψηλαφώντας, ανασαίνοντας, με διαλεκτική εξάπλωσης αλλά και συστολής, όμως, πάνω απ’ όλα, δεν λιμνάζει ποτέ… Σύντροφοι και συντρόφισσες, ας είμαστε ψυχωμένοι και ψυχωμένες. Οι καιροί είναι δύσκολοι, αλλά είμαστε στις αρχές του κύκλου. Η επανάσταση έρχεται”.

Απόσπασμα από μπροσούρα της πολιτικής συλλογικότητας στην οποία ανήκει ο Σ.

Μαρτυρία της Αγκάτ, γιατρίνας επειγόντων περιστατικών, που συμμετείχε στη διαδήλωση στο Σεντ-Σολίν

Ο ανοιξιάτικος περίπατος

Αναχώρηση από την κατασκήνωση γύρω στις 11 π.μ. Τρεις πομπές παρελαύνουν μέσα από τα χωράφια. Η πρώτη πομπή ανακοινώνει ότι δεν υπάρχει αστυνομικό μπλόκο στη διαδρομή. Περιφρουρούν τη δεξαμενή. Μια χυδαία τρύπα καλυμμένη με μπετόν. Την φυλάνε σαν φρούριο. Έσκαψαν ακόμη και μια τάφρο βάθους οκτώ μέτρων και ένα ανάχωμα ύψους πολλών μέτρων γύρω από τη δεξαμενή για να την κάνουν απρόσιτη. Η πομπή στην οποία βρίσκομαι είναι χαρούμενη, οι διαδηλωτές βαδίζουν μέσα στη λάσπη, ένα χωράφι με βρώμη, τα πρώτα λουλούδια της άνοιξης. Οι τρεις διαφορετικές πομπές συναντιούνται και συγχωνεύονται. Μια ανθρώπινη παλίρροια. Η νίκη του πλήθους. 20.000, 25.000, 30.000 άνθρωποι, αδύνατο να εκτιμηθεί.

Βλέπουμε τις δυνάμεις του νόμου και της τάξης προσεκτικά παραταγμένες γύρω από τη δεξαμενή-λεκάνη, ένας φραγμός από αστυνομικά φορτηγά, αρκετά θωρακισμένα οχήματα. Μια φάλαγγα από τετράτροχες μηχανές με ένα ζευγάρι εποχούμενων μπάτσων στην κορυφή. Κάποιοι θα νόμιζαν πως βλέπουν το ιππικό. Κανείς δεν ανησυχεί αυτή τη στιγμή. Τι μπορούν να κάνουν απέναντι σε αυτό το ετερόκλητο αλλά και αποφασισμένο πλήθος; Για μια στιγμή αναρωτιέμαι γιατί είναι εκεί η αστυνομία. Η λεκάνη είναι απροσπέλαστη σε μας. Αναρωτιέμαι γιατί είναι απαραίτητο όλο αυτό το πυροβολικό. Τι θα κάναμε αν δεν υπήρχαν; Το συζητάω με μια φίλη και συμφωνούμε ότι χρησιμοποιούν τον αγώνα κατά των μεγαδεξαμενών ως σύμβολο της κρατικής εξουσίας.

Τα πρώτα δακρυγόνα

Ήρθα για να διαδηλώσω με μια ομάδα φίλων, περπατάω με μια φίλη. Στο σακίδιό μου έχω κομπρέσες, απολυμαντικό, παυσίπονα, επιδέσμους, αντιφλεγμονώδεις αλοιφές και μερικά σετ ραμμάτων αν χρειαστεί. Οι εμπειρίες μας σε διαδηλώσεις τα τελευταία χρόνια μάς έχουν διδάξει ότι πρέπει να είμαστε εξοπλισμένες/οι με υλικά πρώτων βοηθειών. Δεν διαπιστεύτηκα ως επίσημος “γιατρός”. Αλλά μου φαίνεται αυτονόητο να έχω έναν ελάχιστο εξοπλισμό, τουλάχιστον για τους φίλους μου.

Οι πομπές συναντιούνται κοντά στη λεκάνη. Η πομπή στα δεξιά μας έχει ήδη πνιγεί από τα δακρυγόνα, ενώ εμείς βρισκόμαστε ακόμη αρκετές εκατοντάδες μέτρα μακριά. Επιστρέφουν προς το μέρος μας, ενώ εμείς συνεχίζουμε να προχωράμε μπροστά, χαρούμενοι που συναντιόμαστε ξανά μετά από τα πολλά χιλιόμετρα που έχουμε διανύσει στο πεδίο. Οι διαδηλωτές πλησιάζουν τους εποχούμενους μπάτσους με τα πανό τους. Προχωράμε μπροστά μαζί.

Βλέπουμε τα γνωστά πρόσωπα κάποιων παλιών φίλων. Μόλις που προλαβαίνουμε να γυρίσουμε πίσω. Βρέχει χειροβομβίδες δακρυγόνων και κρότου λάμψης, κώφωσης ή αποπερικύκλωσης. Υποχωρούμε. Βλέπω μια γυναίκα να γυρίζει πίσω. Ένας τεράστιος κρότος ανάμεσα στα πόδια της. Κουτσαίνει. Κάνουμε πίσω για να τη συνοδεύσουμε, να τη στηρίξουμε. Τα πράγματα δυσκολεύουν. Βλέπουμε πληγές, ένα μεγάλο αιμάτωμα στο μηρό, λίγο αντιφλεγμονώδες τζελ, δυο γουλιές νερό. Γυρνάμε, οι διαδηλωτές φωνάζουν “γιατρός” από όλες τις πλευρές. Μόλις έχουμε φτάσει.

Πίσω μας, ένας δεύτερος τραυματίας μεταφέρεται από διαδηλωτές

Είναι ένας νεαρός άνδρας με ένα παραμορφωτικό τραύμα στο χέρι του. Χειροβομβίδα εκρηκτική. Καθαρίζω, μια κομπρέσα, ένας επίδεσμος, ένα παυσίπονο. “Θα πρέπει να ξαναδείς το τραύμα πίσω, στο γιατρό της βάσης, να βεβαιωθείς ότι δεν υπάρχουν ξένα σώματα”. Οι άλλοι “γιατροί” είναι απασχολημένοι. Συνεχίζουμε. Ακούμε ότι κάποιος είναι αναίσθητος στο έδαφος κοντά σε ένα πανό μπροστά. Ψάχνουμε για αυτό το άτομο. Αδύνατον να τον βρούμε.

Ένας φίλος μάς σταματάει, έχει χτυπηθεί στο πίσω μέρος του κεφαλιού από εκτοξευτήρα βλημάτων (flash-ball). Καθόμαστε για να τον εξετάσουμε πίσω από έναν φράχτη. Ανεβαίνουμε ένα χωματόδρομο.

Το μονοπάτι των τραυματιών

Το επίπεδο της έντασης ήταν στο υψηλότερο επίπεδο από την αρχή. Χωρίς ημίμετρα. Όλοι αυτοί οι τραυματίες που υποχωρούν. Ξαπλωμένοι σε ένα χωράφι. Καθισμένοι σε ένα χαντάκι. Το μίσος εντείνεται ενάντια στις δυνάμεις του νόμου και της τάξης. Τι κάνουν, τι υπερασπίζονται, αξίζουν μερικά κυβικά μέτρα σκυροδέματος όλα αυτά τα ακρωτηριασμένα σώματα;

Κάποιος μας πιάνει από το χέρι. Μια νοσοκόμα με την οποία είχα μιλήσει νωρίτερα μέσα στην ημέρα μας οδηγεί σε έναν άνδρα που βρίσκεται δίπλα σε ένα χαντάκι. “Ανοιχτό κάταγμα μηριαίου οστού”, μου λέει. Ένας επίδεσμος είναι ήδη τοποθετημένος, δεν μπορώ να δω την πληγή. Βλέπω ένα μεγάλο αιμάτωμα στον μηρό. Δεν βγαίνει αίμα. Παίρνω τον σφυγμό του. Έχει τις αισθήσεις του. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνω: να τον πάω σε ασφαλές μέρος. Παυσίπονο. Με οκτώ άτομα, τον μετακινούμε πιο έξω. Κάποιος μετράει το οξυγόνο στο αίμα. Οι καρδιακοί παλμοί είναι φυσιολογικοί. Είμαι σίγουρη ότι δεν αιμορραγεί μέχρι θανάτου. Για ένα ανοικτό κάταγμα μηριαίου οστού, ο κίνδυνος αιμορραγίας είναι μεγάλος. Ζητώ από κάποιον να καλέσει την υπηρεσία έκτακτης ιατρικής βοήθειας για εκκένωση.

Πίσω μας, ένας δεύτερος τραυματίας μεταφέρεται από διαδηλωτές. Ένα παραμορφωτικό τραύμα στον αριστερό γλουτό. Το τραύμα δεν είναι αιμορραγικό. Είναι επώδυνο. Δεν μπορεί να περπατήσει. Αντιλαμβανόμαστε νέα αστυνομική επίθεση. “Γουρούνες”; Δακρυγόνα; Δεν ξέρω, δεν έχω χρόνο να σηκώσω τα μάτια από τους τραυματίες. Θα πρέπει να υποχωρήσουμε πάλι πίσω για να πάμε τους τραυματίες σε ασφαλές μέρος. Κατεβαίνουμε το χωματόδρομο για να απομακρυνθούμε οριστικά από τη ζώνη επίθεσης.

Φτάνουμε σε ένα σταυροδρόμι. Ζητώ να ξαναπάρουμε τις τιμές από τα ζωτικά όργανα των τραυματιών για να βεβαιωθούμε ότι είναι σταθεροί. Ζητώ να ξανακαλέσουμε την υπηρεσία έκτακτης ιατρικής βοήθειας [Samu] για να μας στείλουν ασθενοφόρο. Βλέπω ότι στο δρόμο εξακολουθούν να έρχονται και άλλοι τραυματίες. Επανεξετάζω το ύποπτο ανοικτό κάταγμα του μηριαίου οστού. Παρατηρώ το τραύμα. Είναι βαθύ. Υπάρχει κάτι σκληρό και άσπρο που προεξέχει. Δεν είναι οστό. Είναι ένα λευκό πλαστικό ξένο σώμα, ένα μέρος του είναι κυλινδρικό, ένα μέρος του επίπεδο. Αφήνω το ξένο σώμα στη θέση του. Πρέπει να αφαιρεθεί στο χειρουργείο, σε περίπτωση που υπάρχει υποκείμενο αγγειακό τραύμα. Διατυπώνω τη διάγνωση με βάση τους κανονισμούς της Samu. Σε αυτό το σταυροδρόμι, όπου βρίσκονται πολλοί από τους τραυματίες, είναι παρόντες εκλεγμένοι και παρατηρητές από την Ένωση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.

“Ο μικρός μου εξοπλισμός δεν θα είναι αρκετός. Τι αδυναμία…”

Ένας άνδρας κρατιέται όρθιος από διαδηλωτές ακριβώς στα αριστερά μου. Το πρόσωπό του είναι παραμορφωμένο. Έχει δεχτεί μια χειροβομβίδα στο πρόσωπο. Τον εξετάζω. Έχει ένα αιμορραγικό τραύμα στο βλέφαρο. Το πρήξιμο του βλεφάρου δεν μου επιτρέπει να εξετάσω το μάτι, την όρασή του, τις κινητικές του ικανότητες. Έχει ένα πολύ πιθανό κάταγμα στην αριστερή γνάθο, δεν μπορώ να πω τίποτα για το μάτι του. Έρχονται άνθρωποι και μου λένε ότι τα ασθενοφόρα είναι μπλοκαρισμένα από τους μπάτσους με τα τετράτροχα πίσω μας. Αρχίζω να εκνευρίζομαι. Συνεχίζω: “Καλέσαμε την Samu, έχουμε σοβαρά τραυματίες. Πρέπει να αφήσουν τα ασθενοφόρα να περάσουν. Οι κλήσεις μας έχουν καταγραφεί στο τηλεφωνικό κέντρο της Samu. Αν εμποδίσουν τη διέλευση των ασθενοφόρων, θα είναι πλήρως υπεύθυνοι για την καθυστέρηση στην περίθαλψη. Δεν θα τους αφήσουμε. Ακόμη και σε νομικό επίπεδο. Να τους ασκήσετε πίεση, δεν γίνεται διαφορετικά”. Στο μεταξύ καταφθάνουν και άλλοι τραυματίες, οι οποίοι φαίνονται σταθεροί. Δεν έχω χρόνο να τους δω. Κάποιοι τους φροντίζουν. Συνεργάτες στην άκρη του δρόμου.

Η “απόλυτη κατάσταση έκτακτης ανάγκης”

Κάποιος έρχεται να με βρει και μου ζητάει να επέμβω πιο πάνω στο δρόμο. Η φίλη μου μένει με τους τραυματίες. Πηγαίνω στην περιοχή όπου ένας άνδρας είναι πεσμένος στο έδαφος. Άνθρωποι γύρω του. Πλησιάζω το κεφάλι του. Ένας “γιατρός” τυλίγει σφικτά το τριχωτό της κεφαλής. Οι άνθρωποι προσπαθούν να τον κάνουν να μιλήσει. Το αίμα τρέχει στο μονοπάτι. Είναι σε πλάγια θέση ασφαλείας. Συστήνομαι στους άλλους ανθρώπους που τον φροντίζουν. “Είμαι γιατρός επειγόντων περιστατικών, έχει αξιολογηθεί από γιατρό; Έχει καλέσει κανείς την υπηρεσίa έκτακτης ανάγκης;” H Samu έχει ειδοποιηθεί. Προς το παρόν, δεν φαίνεται να έρχεται κανένα μέσο. Τον αξιολογώ γρήγορα. Η ιστορία είναι ότι μια χειροβομβίδα εκτοξεύτηκε στο δεξιό κροταφικό τμήμα (ακριβώς πίσω από το αυτί). Κατέρρευσε. Τον έβγαλαν οι διαδηλωτές. Στην αρχή ήταν κινητικός. Τώρα είναι σε πλευρική θέση ασφαλείας. Είναι πολύ ήρεμος.

“Το κώμα γίνεται όλο και πιο βαθύ”

Κάνω μια καταγραφή:

– Ένα τραύμα στο τριχωτό της κεφαλής μερικά εκατοστά πίσω από το αυτί. Το τραύμα είναι αιμορραγικό.

– Σοβαρό κρανιοεγκεφαλικό τραύμα με αρχική κλίμακα Γλασκώβης 9 (M6 Y1 V2) [μέθοδος προσδιορισμού του επιπέδου συνείδησης του ασθενούς], ωτορραγία που οδηγεί στην υποψία κατάγματος στο κροταφικό οστό.

– Οι κόρες των ματιών σφιγμένες και σε έντονη συστολή.

– Αιμοπτύσεις με την εισπνοή.

– Οι πρώτες ζωτικές ενδείξεις που μου δίνουν είναι πολύ ανησυχητικές. Ο καρδιακός ρυθμός είναι 160, η συστολική αρτηριακή πίεση 85. Ο δείκτης σοκ είναι σχεδόν 2.

Ζητώ να ξανακαλέσουν την υπηρεσία του 15 και να μου δώσουν το τηλέφωνο. Ο μικρός μου εξοπλισμός δεν είναι επαρκής. Πόση αδυναμία… Παίρνω την υπηρεσία του 15 στο τηλέφωνο. Ζητώ να μιλήσω με το γιατρό. Συστήνομαι ως γιατρός επειγόντων περιστατικών: ζητώ αμέσως μια Smur [ιατρική υπηρεσία επειγόντων περιστατικών] για έναν ασθενή με σοβαρό τραύμα στο κεφάλι, με αιμορραγική πληγή στο τριχωτό της κεφαλής και ζωτικές ενδείξεις που υποδηλώνουν αιμορραγικό σοκ. Ο γιατρός μου απαντά ότι η περιοχή δεν φαίνεται να είναι ασφαλής και ότι είναι αδύνατο να επέμβουν εν μέσω συγκρούσεων. Του εξηγώ ότι βρισκόμαστε σε απόσταση από τις ζώνες των συγκρούσεων. Υπάρχουν γύρω μας χωράφια όπου είναι δυνατόν να προσγειωθεί ένα ελικόπτερο. Μου λέει ότι οργανώνεται ένα σημείο συλλογής θυμάτων, ότι θα μας στείλει πυροσβέστες για να βγάλουμε τα θύματα.

Επιμένω ότι αυτός ο άνθρωπος χρειάζεται άμεσα μια Smur, ότι πρόκειται για ένα άμεσο επείγον περιστατικό που απειλεί τη ζωή του και ότι δεν είναι σε θέση να μεταφερθεί σε ένα τέτοιο σημείο. Το τηλεφώνημα τελειώνει, δεν αισθάνομαι ότι το αίτημά μου εισακούστηκε. Το σοβαρό κρανιοεγκεφαλικό τραύμα μπορεί να οδηγήσει σε εγκεφαλικό θάνατο ή σε εξαιρετικά σοβαρά επακόλουθα. Επιστρέφω στο θύμα. Τον επανεκτιμώ. Η κλίμακα της Γλασκώβης έχει πέσει στο 7. Το κώμα γίνεται όλο και πιο βαθύ.

Καταφθάνει μια ομάδα νοσηλευτών από την τετράτροχη ομάδα των μπάτσων. Είμαι οργισμένη. Έρχονται για να παράσχουν φροντίδα σε αυτούς που παραλίγο να σκοτώσουν. Καταπίνω τον θυμό μου, πρέπει να σκεφτώ αυτόν τον άνθρωπο, τι είναι καλύτερο γι’ αυτόν. Τους μεταφέρω την ιατρική εκτίμησή μου. Προτείνω στον γιατρό να καλέσει πάλι την υπηρεσία για να υποστηρίξει το αίτημά μου για μια Smur στο πλαίσιο μιας άμεσης ζωτικής ανάγκης. Στο μεταξύ, βοηθάω τον νοσοκόμο να κάνει μια ενδοφλέβια ένεση. Θεραπεία για την ενδοκρανιακή υπέρταση. Αντιμετώπιση της αιμορραγίας. Ο γιατρός της τετράτροχης μονάδας με ρωτάει αν έχω οξυγόνο. Γελάω νευρικά. Όχι, έχω κομπρέσες και αντισηπτικό. Αρχικά, ήμουν εκεί για να πάρω μέρος στη διαμαρτυρία.

Ο εξοπλισμός τους είναι περιορισμένος. Δεν έχουν τα μέσα για να κάνουν ανάνηψη. Νιώθω το άγχος τους. Εξαρτόμαστε από την Smur. Καταφθάνουν πυροσβέστες με φορτηγά, μας ρωτούν γιατί η Smur και τα VSAV [οχήματα έκτακτης ανάγκης και βοήθειας θυμάτων] δεν είναι εκεί. Ξεσπάω και τους ουρλιάζω, τους λέω ότι τα ασθενοφόρα έχουν μπλοκαριστεί από τους GM [τετράτροχα με μπάτσους] πίσω.

Πόσος χρόνος έχει περάσει; Πόση ώρα ήταν στο έδαφος πριν φτάσω; Πώς μπορούν να φτάνουν σε ένα τέτοιο επίπεδο βίας για μερικά κυβικά μέτρα σκυροδέματος;

Σκέφτομαι τον Rémi Fraisse.

Η Smur καταφθάνει. Βοηθάω να τον βάλουμε στο φορείο του ασθενοφόρου. Ο γιατρός της Smur ετοιμάζεται να τον διασωληνώσει στο όχημα. Φεύγω από το χώρο για να συναντήσω τους άλλους τραυματίες.

Σκέφτομαι αυτόν τον άνθρωπο. Τους φίλους του. Τους φίλους μου. Αναρωτιέμαι πού είναι. Υπάρχουν κι άλλοι σαν κι αυτόν; Σκέφτομαι όλους εκείνους που έχουν τραυματιστεί τα τελευταία χρόνια από τα όπλα της αστυνομίας. Στη Zad, στο Chefresne (1), στο Testet (2), στη διάρκεια των διαδηλώσεων κατά του Εργατικού Νόμου, στα Κίτρινα Γιλέκα. Τους ανθρώπους που έχασαν δάχτυλα, ένα χέρι. Ένα μάτι. Αυτούς που έχασαν τη ζωή τους. Αυτόν.

Πηγή: reporterre.net (ανεξάρτητο, ελεύθερο και αντιεμπορευματικό οικολογικό δίκτυο)

(1) Chefresne (Σεφρέσν): μικρό χωριό της Νορμανδίας που εναντιώθηκε στην κατασκευή γραμμής ηλεκτρικού ρεύματος εξαιρετικά υψηλής τάσης, από κοινού με ανθρώπους αλληλέγγυους από όλη τη δυτική Γαλλία, με αποτέλεσμα να υποστεί σκληρή αστυνομική καταστολή (22,23 και 24 Ιουνίου 2012).

(2) Testet (Τεστέ): προστατευόμενος υγροβιότοπος στα Πυρηναία όπου από το 2012 χιλιάδες ακτιβιστές αντιστάθηκαν στην κατασκευή ενός τεράστιου φράγματος που θα “εξαφάνιζε” 1,5 εκ. κυβικά μέτρα νερού και θα κατέστρεφε την ανεκτίμητη βιοποικιλότητα της περιοχής. Διαδηλώσεις, καταλήψεις γης και κινητοποιήσεις σε ολόκληρη τη Γαλλία, απέτρεψαν την καταστροφή με τίμημα πολύμηνες επιθέσεις από την αστυνομία και τους φασίστες, εκατοντάδες τραυματίες και ένα νεκρό από επιθετική χειροβομβίδα της στρατοχωροφυλακής, τον 21χρονο Ρεμί Φρες (Rémi Fraisse).