ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΔΥΤΙΚΗ ΟΧΘΗ: δεύτερη πράξη της γενοκτονίας
Στις 21 Ιανουαρίου 2025, ενώ ο “ισραηλινός” στρατός άρχισε να αποσύρεται μερικώς από τη Λωρίδα της Γάζας στο πλαίσιο της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός, ο κατοχικός πρωθυπουργός ανακοίνωσε ταυτόχρονα την έναρξη μιας “ευρείας κλίμακας επιχείρηση” με το όνομα “Σιδηρούν Τείχος” και πρόσχημα την εξάλειψη των Παλαιστινίων μαχητών στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη. Εδώ και δεκαετίες, η σιωνιστική οντότητα, εφησυχασμένη από την αδιαφορία του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων των αραβικών κρατών, επιταχύνει τον εποικισμό και τη βίαιη εκδίωξη των Παλαιστινίων από τη γη τους στο μεγαλύτερο και πιο σημαντικό από στρατηγική άποψη έδαφος, που αποτελεί το ένα πέμπτο της ιστορικής Παλαιστίνης.
Το χρονικό διάστημα από τις 7 Οκτωβρίου 2023, ημέρα που εκδηλώθηκε η “Επιχείρηση Πλημμύρα Αλ Άκσα” στη Λωρίδα της Γάζας, έως το τέλος του ίδιου χρόνου ήταν ήδη το πιο θανατηφόρο στη Δυτική Όχθη, με συνολικά 506 δολοφονίες Παλαιστινίων, και επίσης το πιο θανατηφόρα για τα παιδιά, με τουλάχιστον 70 δολοφονίες, τριπλάσιες από το 2022. Τους δύο τελευταίους μήνες του 2025 όμως, είναι σαφές ότι το “ισραήλ” και οι περίπου 800.000 έποικοί του επιδίδονται σε μια δεύτερη πράξη γενοκτονίας εναντίον των 3,5 εκατομμυρίων Παλαιστινίων, αυτή τη φορά στα κατεχόμενα εδάφη. Η ένταση των φονικών επιθέσεων και των μεθοδικών καταστροφών καθώς και το πογκρόμ των μαζικών συλλήψεων και των βίαιων διωγμών δεν έχουν προηγούμενο από τον πόλεμο του 1967, όταν το “ισραήλ” κατέλαβε το έδαφος δυτικά του Ιορδάνη ποταμού, μαζί με την Ανατολική Αλ Κουντς (Ιερουσαλήμ) και τη Λωρίδα της Γάζας, τη χερσόνησο του Σινά της Αιγύπτου και τα Υψίπεδα του Γκολάν της Συρίας, εκτοπίζοντας εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιους από τα σπίτια τους.
Αυτή τη φορά, με επίκεντρο τη βόρεια κατεχόμενη Δυτική Όχθη και τους προσφυγικούς καταυλισμούς της (στην Τζενίν, την Τουλκάρεμ, την Τούμπας και τη Νάμπλους), ο εξοπλισμένος από τη Δύση “ισραηλινός” στρατός δολοφόνησε 60 και πλέον Παλαιστίνιους, στη συντριπτική πλειονότητά τους αμάχους, τραυμάτισε εκατοντάδες και ξερίζωσε περίπου 60.000 χιλιάδες κατοίκους από τα σπίτια τους, καθώς οι στρατιώτες πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι, χωρίζουν άνδρες, γυναίκες και παιδιά σε διαφορετικές ομάδες και τους απομακρύνουν με την απειλή όπλων. Καθημερινά απαγάγουν κατά μέσο όρο 30 άντρες, γυναίκες, παιδιά και πρώην κρατούμενους, ισοπεδώνουν ολόκληρες γειτονιές, ανατινάζουν, κατεδαφίζουν και διαλύουν οικιστικά συγκροτήματα, σχολεία, αγορές, βασικές υποδομές, δρόμους, πολιτιστικά και εκπαιδευτικά κέντρα, με την πρόφαση ότι ερευνούν για αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς και οπλισμό των παλαιστινιακών οργανώσεων. Ακόμη και ιστορικό βιβλιοπωλείο στην Αλ Κουντς υπέστη την επιδρομή “ισραηλινών” στρατιωτών που κατάσχεσαν βιβλία και φυλάκισαν τους ιδιοκτήτες τους με την κατηγορία της “διακίνησης βιβλίων που προτρέπουν σε τρομοκρατική δράση”.
Καπνός υψώνεται από τις μαζικές κατεδαφίσεις σπιτιών στον προσφυγικό καταυλισμό της Τζενίν
Οι προσφυγικοί καταυλισμοί δημιουργήθηκαν από εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιους εκτοπισμένους από τις πόλεις και τα χωριά τους στην ιστορική Παλαιστίνη μετά την εκστρατεία εθνοκάθαρσης από τις σιωνιστικές πολιτοφυλακές και τον “ισραηλινό” στρατό το 1948. Σήμερα, ιδιαίτερα στην Τζενίν και τον καταυλισμό της, καθώς και στην Τουλκάρεμ και τους δύο καταυλισμούς της, οι κατοχικές δυνάμεις εφαρμόζουν μια τακτική ανάλογη με αυτή στη Λωρίδα της Γάζας: αεροπορικούς βομβαρδισμούς, πυραύλους από τετρακόπτερα, επί τόπου εκτελέσεις, απαγωγές, παρουσία “ισραηλινών” ελεύθερων σκοπευτών σε στέγες και πυκνοκατοικημένες περιοχές, πολιορκία νοσοκομείων, συστηματικές ανακρίσεις, κράτηση αμάχων ως ομήρων, βανδαλισμούς ιδιοκτησιών, μετατροπή σπιτιών σε στρατώνες, χρήση ρομποτικών μηχανισμών, δημοσίευση βίντεο από στρατιώτες όπου επιχαίρουν για τα δεινά που προκαλούν. Ο αριθμός των συλλήψεων στην πόλη Τζενίν και τον προσφυγικό της καταυλισμό υπερβαίνει τις 180, ενώ στην Τουλκάρεμ και τους καταυλισμούς της τις 200.
Από το 2021, σ΄αυτούς τους καταυλισμούς και τις πόλεις που τους περιβάλλουν, ιδίως στην Τζενίν, έχει αναπτυχθεί ένα νέο κύμα ένοπλης παλαιστινιακής αντίστασης ενάντια στον εποικισμό και την κλοπή της παλαιστινιακής γης, το οποίο αντιμετωπίζει τις ισραηλινές επιδρομές με αυξανόμενη αποτελεσματικότητα και συσσωρευμένη εμπειρία, αν και με πολύ λίγα μέσα. Το 2022, με την επιχείρηση “Σπάμε το Κύμα”, οι “ισραηλινές” εκστρατείες στρατιωτικών αντιποίνων εντάθηκαν, οι επιδρομές έγιναν όλο και πιο συχνές και οι αεροπορικές επιθέσεις επανήλθαν.
Δολοφονίες
Το δόγμα “όλα είναι επικίνδυνα, οπότε όλα επιτρέπονται” είναι διάχυτο στα κατεχόμενα εδάφη της Δυτικής Όχθης, σε βαθμό που οι “ισραηλινοί” στρατιώτες οι οποίοι μεταφέρονται από τη Γάζα ξεσπούν με μεγαλύτερο εκδικητικό μένος, ταπεινώνουν ηλικιωμένες/ους και αναπήρους και δε διστάζουν να χρησιμοποιήσουν πραγματικά πυρά εναντίον οποιουδήποτε οχήματος πλησιάζει σε σημείο ελέγχου από τις λεγόμενες ζώνες μάχης.
– Στις 9 Φεβρουαρίου, οι “ισραηλινές” δυνάμεις άνοιξαν πυρ εναντίον ενός νεαρού ζευγαριού που επέβαινε σε αυτοκίνητο καθώς έφευγε από το σπίτι του στον προσφυγικό καταυλισμό Νουρ Σαμς. Από την επίθεση δολοφονήθηκε η 23χρονη Σουντούς Τζαμάλ Σαλάμπι, η οποία ήταν έγκυος στο τελευταίο τρίμηνο της εγκυμοσύνης της, και ο σύζυγός της τραυματίστηκε σοβαρά. Στη συνέχεια, η κίνηση των γιατρών και των ασθενοφόρων παρεμποδίστηκε για περίπου μία ώρα, καθυστερώντας την παροχή ιατρικής βοήθειας. Οι γιατροί δεν μπόρεσαν να σώσουν το αγέννητο παιδί της.
– Στις 11 Φεβρουαρίου ισραηλινές δυνάμεις άνοιξαν πυρ στο σπίτι της οικογένειας της 8χρονης Τζανάτ Φαΐσάλ Σάμπρι Μουταουάρ στη πόλη Σαΐρ, κοντά στη Χεβρώνα, προκαλώντας της σοβαρό τραύμα στο κεφάλι, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να χάσει εντελώς την όρασή της. Στην ίδια επιδρομή, δολοφόνησαν τον 19χρονο Αμπντουλά Φαρούχ, πυροβολώντας τον στο στήθος.
JANNAT SAIR WHAT HAPPENED 14.2
– Στις 12 Φεβρουαρίου, δολοφόνησαν τον 16χρονο Μοχάμεντ Γκασάν Άμπεντ στην περιοχή των σχολείων στον ίδιο καταυλισμό και κατάσχεσαν το πτώμα του. Εικόνα από την περιοχή δείχνει στρατιωτική μπουλντόζα να μεταφέρει μπάζα καλυμμένα με μια κουβέρτα, ενώ προηγουμένως είχαν κατασχέσει ακόμη δύο σορούς Παλαιστίνιων μαχητών, οπότε, κατά πάσα πιθανότητα, η μπουλντόζα μετέφερε τις τρεις σορούς των δολοφονημένων Παλαιστινίων, αφού οι “ισραηλινές” δυνάμεις έχουν επανειλημμένα βεβηλώσει σορούς ανθρώπων μ’ αυτόν τον τρόπο.
– Στις 17 Φεβρουαρίου κατέληξε ακόμη ένα αγόρι, ο 15χρονος Ντία Αλ Μπιν Άχμαντ Σαμπάνι, χτυπημένος στο κεφάλι από θραύματα μη επανδρωμένου αεροσκάφους που είχε στοχεύσει διερχόμενο όχημα, στη συνοικία Καμπατίγια, νότια της Τζενίν και παρέμεινε σε κώμα για ημέρες.
– Στις 21 Φεβρουαρίου, ο οδηγός Άχμεντ Αουάντ Αμπού Ριάντ δολοφονήθηκε από στρατιωτικό όχημα που εμβόλισε το αυτοκίνητό του κατά τη διάρκεια της εισβολής των κατοχικών δυνάμεων στην πόλη Τουλκάρεμ.
MILITARY VEHICLE RAMMED INTO CAR TULKAREM 20.2
Καταστροφές
Από τον Οκτώβριο του 2023 έως τον Οκτώβριο του 2024, είχαν καταγραφεί ζημιές ύψους 16 εκατομμυρίων δολαρίων στον τομέα της στέγασης, μόνο το 61% των υγειονομικών εγκαταστάσεων ήταν πλήρως λειτουργικές, τα συστήματα ηλεκτροδότησης, ύδρευσης και αποχέτευσης στους προσφυγικούς καταυλισμούς είχαν υποστεί σοβαρές φθορές, ενώ ορισμένες υποδομές ύδρευσης είχαν μολυνθεί ακόμη και από λύματα.
Η εικόνα επί τόπου είναι αδιάψευστη και η γεωγραφία των καταυλισμών έχει αλλάξει πλήρως, προκειμένου αυτοί να καταστούν μη κατοικήσιμοι. Οι Παλαιστίνιοι αναφέρουν ότι οι “ισραηλινές” δυνάμεις τους προτρέπουν να “ξεχάσουν” τη γη και τα σπίτια τους, ενώ όσοι προσπαθούν να επιστρέψουν, εκτός από τα πυρπολημένα κτίρια, ανακαλύπτουν διανοίξεις νέων δρόμων με πινακίδες στα εβραϊκά, 100 επιπλέον σημεία ελέγχου και εξοπλισμό απαραίτητο για μόνιμες στρατιωτικές εγκαταστάσεις σε κεντρικά σημεία.
Εκτοπισμένες οικογένειες, με όσα υπάρχοντα κατάφεραν να μεταφέρουν στον ελάχιστο χρόνο που τους δόθηκε για να εκκενώσουν τις συνοικίες τους, έχουν καταφύγει σε συγγενείς ή φίλους, σε σχολεία, τζαμιά, αίθουσες γαμήλιων τελετών και άλλους χώρους, εκτός των περιοχών μόνιμης διαμονής τους. Ένα μικρό μέρος -περίπου 3.000- που παρέμεινε, είναι εγκλωβισμένο και αποκλεισμένο από νερό, φαγητό, ιατρική περίθαλψη, εκπαίδευση, ακόμη και από τα προσωπικά του έγγραφα. Ωστόσο, παρά τις απειλές θανάτου και το σφράγισμα κεντρικών αρτηριών που συνδέουν πόλεις και χωριά, οι Παλαιστίνιες/οι, διατηρούν ακλόνητη τη θέληση και την αποφασιστικότητα να επιστρέψουν, όπως έχουν κάνει κι άλλες φορές στο παρελθόν.
Leave a Reply