Ο υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Ayman Lubbad μιλάει για την κράτησή του από τις ισραηλινές δυνάμεις κατοχής στη Γάζα
28 Δεκεμβρίου 2023
Οι ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις (IOF) πραγματοποιούν μαζικές συλλήψεις Παλαιστινίων από την έναρξη της χερσαίας ει σβολής τους στη Λωρίδα της Γάζας. Ένας στρατιωτικός επικεφαλής των IOF ανακοίνωσε ότι από τις 17 Δεκεμβρίου 2023 είχαν συλλάβει πάνω από χίλιους Παλαιστίνιους στη Γάζα. Η ανακοίνωση αυτή ακολούθησε την εμφάνιση φωτογραφιών και βίντεο σε πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, που αποκαλύπτουν την απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση των Παλαιστινίων στην πόλη Μπέιτ Λάχια, στη βόρεια Λωρίδα της Γάζας. Οι φωτογραφίες και τα βίντεο που δημοσιεύτηκαν έδειχναν εκατοντάδες κρατούμενους -συμπεριλαμβανομένων και παιδιών- να αναγκάζονται να κάθονται στο δρόμο, ημίγυμνοι και απογυμνωμένοι από τα ρούχα τους υπό αντίξοες καιρικές συνθήκες, προτού μεταφερθούν με γεμάτα ισραηλινά στρατιωτικά φορτηγά σε άγνωστες τοποθεσίες.
Μεταξύ των συλληφθέντων ήταν και ο συνάδελφός μας Αϊμάν (Ayman Lubbad), ερευνητής στη Μονάδα Οικονομικών, Κοινωνικών και Πολιτιστικών Δικαιωμάτων του Παλαιστινιακού Κέντρου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (PCHR), ο οποίος διέμενε στο σπίτι της οικογένειάς του στη βόρεια πόλη Μπέιτ Λάχια. Συνελήφθη στις 7 Δεκεμβρίου 2023 και αφέθηκε ελεύθερος στο πέρασμα Κερέμ Σαλόμ νότια της Λωρίδας της Γάζας στις 14 Δεκεμβρίου 2023. Επί του παρόντος, βρίσκεται στην πόλη Ράφα, μακριά από τη σύζυγο και τα τρία παιδιά του. Για σχεδόν μια εβδομάδα, κανείς δεν είχε καμία πληροφορία για το πού βρίσκεται ή την κατάστασή του.
Ο Αϊμάν αφηγήθηκε την τρομερή εμπειρία του, ανάλογη με την απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση που έχουν υποστεί οι Παλαιστίνιοι κρατούμενοι στη Γάζα σε διάφορες ισραηλινές εγκαταστάσεις κράτησης:
“Στις 7 Δεκεμβρίου 2023, περίπου στις 10:00 π.μ., ακούσαμε τις IOF να διατάζουν τους ανθρώπους, μέσω μεγαφώνων, να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να ‘παραδοθούν’. Οι γυναίκες και οι ηλικιωμένοι έλαβαν εντολή να πάνε στο νοσοκομείο Καμάλ Αντουάν, ενώ οι άνδρες και τα αγόρια ηλικίας μόλις 14 ετών έλαβαν εντολή να γδυθούν και να γονατίσουν στο δρόμο.
Ισραηλινοί στρατιώτες πυροβόλησαν τον γείτονά μας δημοσιογράφο, Μοχάμαντ Αλ Καχλούτ (Mohammed Al-Kahlout), τραυματίζοντας το χέρι του. Μας φωτογράφιζαν ανάρμοστα ενώ ήμασταν ημίγυμνοι και ανάγκασαν κάποιους από εμάς να χορέψουν. Έκαψαν επίσης τα σπίτια που ανήκαν στις οικογένειες Αλ Μουκάιντ (Al-Muqayd), Μάχντι (Mahdi), Αλ Καλχούτ (Al-Kahlout) και Σοροούρ (Sorour) μπροστά στα μάτια μας.
Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας, μας οδήγησαν στην περιοχή Zikim δίπλα στη θάλασσα, όπου παραμείναμε μέχρι αργά το βράδυ. Αργότερα έμαθα ότι κάποιοι κρατούμενοι αφέθηκαν ελεύθεροι. Τους υπόλοιπους μας πήγαν στη στρατιωτική βάση Ofekim, με χειροπέδες και δεμένα μάτια. Μόλις φτάσαμε εκεί, μου έδωσαν τον αριθμό 059775 και με οδήγησαν ενώπιον ενός ανακριτή για να δώσω τα προσωπικά μου στοιχεία. Όταν έμαθε ότι εργάζομαι για μια οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο ανακριτής είπε απειλητικά: ‘Θα σας διδάξω πολύ καλά τα δικαιώματά σας στη φυλακή’.
Αργότερα, μας μετέφεραν σε ένα χώρο κράτησης που προορίζεται για τους κρατούμενους της Γάζας. Περιβαλλόταν από συρματοπλέγματα και είχε δύο ψηλά σημεία για την τοποθέτηση στρατιωτών. Υπήρχαν 500-700 κρατούμενοι με ένα μπάνιο για κάθε θέση.
Οι IOF μας κακοποιούσαν σε καθημερινή βάση από τις 5:00 π.μ. περίπου μέχρι τα μεσάνυχτα. Μας επέτρεπαν να καθόμαστε μόνο στα γόνατά μας. Οποιαδήποτε προσπάθεια να αλλάξουμε τη θέση ή να αφαιρέσουμε το μαντήλι στα μάτια μας αντιμετώπιζε αυστηρή τιμωρία, συμπεριλαμβανομένης της ορθοστασίας με τα χέρια υψωμένα πάνω από το κεφάλι για πάνω από τρεις ώρες. Εγώ, μαζί με μια ομάδα κρατουμένων, μεταφέρθηκα σε ένα παρόμοιο μέρος για το οποίο δεν είχαμε καμία πληροφορία. Ακούγαμε τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη να απογειώνονται και να προσγειώνονται. Κατά τη διάρκεια της μεταφοράς μου, χτυπήθηκα από Ισραηλινούς στρατιώτες αρκετές φορές χωρίς λόγο. Με χτυπούσαν συνεχώς στα πλευρά μου. Δεν μπόρεσα να κοιμηθώ για δύο νύχτες λόγω της σοβαρότητας του πόνου.
Τη Δευτέρα, 11 Δεκεμβρίου, μεταφέρθηκα σε ένα νέο χώρο κράτησης, ο οποίος ήταν καλύτερος από τους δύο προηγούμενους χώρους. Μας κρατούσαν μέσα στο χώρο κράτησης χωρίς χειροπέδες ή δεμένα μάτια, μπορούσαμε να κινούμαστε και να κοιμόμαστε χωρίς να μας ενοχλούν ιδιαίτερα οι στρατιώτες. Αργότερα έμαθα από κάποιους κρατούμενους ότι βρισκόμασταν σε ένα μέρος που βρισκόταν στο Jabal Al Mukaber στην Ιερουσαλήμ.
Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας, υποβλήθηκα σε ανάκριση που διήρκεσε μέχρι τις 10 το βράδυ, μια συνεχής συνεδρία ανάκρισης. Ο ανακριτής πήρε τα προσωπικά μου στοιχεία και ξεκίνησε την ανάκριση λέγοντας ότι ο ίδιος ήταν ψυχικά άρρωστος και δεν έπαιρνε φάρμακα. Επέμεινε ότι οι ερωτήσεις του ήταν ακριβείς και απαίτησε να του πω όλες τις πληροφορίες που είχα για τα μέλη της Χαμάς και της Ισλαμικής Τζιχάντ. Εμβάθυνε στη φύση της εργασίας μου στην PCHR και ζήτησε τη γνώμη μου για το τι συνέβη στις 7 Οκτωβρίου. Είπε ότι θα άρχιζαν να συμπεριφέρονται στους κατοίκους της Γάζας σαν ‘σκυλιά’.
Ο ανακριτής με ρώτησε και με πίεσε για τους συγγενείς μου και την υποτιθέμενη σχέση τους με τη Χαμάς. Προσπάθησα να του εξηγήσω ότι δεν έχω απαντήσεις στις ερωτήσεις του λόγω της αδυναμίας μου και της περιορισμένης κοινωνικής αλληλεπίδρασης που έχω με αυτά τα μακρινά μέλη της οικογένειας. Με απείλησε, με έβρισε και με χτύπησε στο πρόσωπο. Καθώς θύμωνε όλο και περισσότερο, συνέχιζε να επαναλαμβάνει τις ίδιες ερωτήσεις. Απαίτησε να προσπαθήσω να θυμηθώ. Συνέχισε να μπαίνει και να βγαίνει από το δωμάτιο. Κάθε φορά που έβγαινε από το δωμάτιο, μου έκλεινε τα μάτια με ένα μαντήλι.
Την τελευταία φορά που επέστρεψε, του επανέλαβα ότι δεν είχα καμία πληροφορία ή λεπτομέρεια. Στο τέλος της ανάκρισης, σηκώθηκε θυμωμένος, μου έκλεισε τα μάτια και με έβγαλε βίαια έξω από το κτίριο. Έμεινα για περίπου μία ώρα στην ύπαιθρο καθισμένος στα γόνατά μου με δεμένα τα μάτια. Δεν μπορούσα να αντέξω το υπερβολικό κρύο, ήρθαν αρκετοί στρατιώτες και με χτύπησαν και μου είπαν ‘Κάθε σκύλος έχει τη μέρα του’.
Άκουγα άλλους κρατούμενους να ουρλιάζουν καθώς τους χτυπούσαν με τρόπο χειρότερο από τον δικό μου ξυλοδαρμό. Περίπου μια ώρα αργότερα, με πήγαν πίσω στο χώρο κράτησης. Οι περισσότεροι από τους συλληφθέντες μαζί μου ήταν εργάτες από τη Γάζα που συνελήφθησαν στο Ισραήλ μετά τις 7 Οκτωβρίου και Παλαιστίνιοι που συνελήφθησαν από τον υποτιθεμένο ανθρωπιστικό διάδρομο στην οδό Σαλάχ Αλ Ντιν, τον οποίο το Ισραήλ άνοιξε για τους αμάχους που μετακινούνταν από το βορρά προς το νότο της Γάζας. Οι περισσότεροι από τους συλληφθέντες κρατούνται για περίπου 30-40 ημέρες.
Αργά το βράδυ της Τετάρτης, 13 Δεκεμβρίου 2023, μας ξύπνησαν ενώ κοιμόμασταν για να μετρήσουν τον αριθμό των κρατουμένων. Παρατηρήσαμε ότι είχαν φέρει αρκετές χειροπέδες μαζί με άλλα κουτιά που αποδείχθηκε ότι περιείχαν τα αντικείμενα των κρατουμένων. Εμφανίστηκαν πολιτικά λεωφορεία, οπότε ξέραμε ότι θα μας άφηναν ελεύθερους. Όταν επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο, οι στρατιώτες μας φόρεσαν χειροπέδες στα χέρια και τα πόδια. Κάθε δύο κρατούμενοι ήταν δεμένοι μεταξύ τους.
Την Πέμπτη, 14 Δεκεμβρίου 2023, περίπου στις 12:00 π.μ., τα λεωφορεία άρχισαν να μετακινούνται από το κέντρο κράτησης μέχρι που φτάσαμε στο πέρασμα Καρέμ Αμπού Σάλεμ, ανατολικά της Ράφα, περίπου στις 05:00 π.μ.. Έβγαλαν τις χειροπέδες από τα χέρια και τα πόδια μας. Βγήκαμε από το λεωφορείο και αρχίσαμε να περπατάμε προς την παλαιστινιακή πλευρά. Δεν είχα τίποτα στην κατοχή μου εκτός από την ταυτότητά μου. Επικοινώνησα με τα μέλη της οικογένειάς μου που παρέμειναν στην περιοχή Μπέιτ Λάχια για να τους ενημερώσω ότι βγήκα έξω και πήγα να αναζητήσω τους εκτοπισμένους συγγενείς μου στην πόλη Ράφα“.
Η περίπτωση του Ayman είναι παραδειγματική της απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης καθώς και των βασανιστηρίων που υφίστανται οι Παλαιστίνιοι κρατούμενοι. Εκατοντάδες Παλαιστίνιοι από τη Γάζα κρατούνται σε ισραηλινά κέντρα κράτησης και ο τόπος κράτησης και η τύχη τους είναι άγνωστη. Τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν το θάνατο έξι Παλαιστινίων σε ισραηλινές φυλακές από τις 7 Οκτωβρίου, ενώ τουλάχιστον δύο πέθαναν σε ισραηλινές εγκαταστάσεις κράτησης. Οι οργανώσεις μας εκφράζουν τη βαθιά ανησυχία τους για την ασφάλεια και την υγεία των κρατουμένων.
Οι δικηγόροι των οργανώσεών μας προσπάθησαν να επικοινωνήσουν με τις ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις για να ζητήσουν πληροφορίες σχετικά με τους Παλαιστίνιους κρατούμενους, αλλά οι αρχές αρνήθηκαν να αποκαλύψουν οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με το ποιοι κρατούνται και υπό ποιες συνθήκες, μια συμπεριφορά που ισοδυναμεί με εξαναγκαστική εξαφάνιση. Όπως αποδεικνύεται από την περίπτωση του Ayman, υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις που υποδηλώνουν ότι μπορεί να υποβάλλονται σε συστηματικά βασανιστήρια.
Το Παλαιστινιακό Κέντρο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, οι οργανώσεις Al Mezan και Al-Haq επαναλαμβάνουν την απαίτησή τους για τον τερματισμό της αναγκαστικής εξαφάνισης εκατοντάδων Παλαιστινίων κρατουμένων, συμπεριλαμβανομένων δεκάδων γυναικών, από τη Γάζα και την αποκάλυψη του τόπου διαμονής και των ονομάτων τους, καθώς και για τον άμεσο τερματισμό των συνεχιζόμενων βασανιστηρίων και κακομεταχείρισης κατά τη διάρκεια αυθαίρετων συλλήψεων και κρατήσεων ατόμων από τη Γάζα, καθώς και των Παλαιστινίων κρατουμένων και φυλακισμένων γενικότερα.
Επαναλαμβάνουμε την έκκλησή μας προς τους αρμόδιους διεθνείς οργανισμούς και τη διεθνή κοινότητα να παρέμβουν άμεσα για την προστασία των Παλαιστινίων πολιτών και να ασκήσουν πίεση στις ισραηλινές αρχές να απελευθερώσουν όλους τους αυθαίρετα κρατούμενους Παλαιστίνιους.
Η Επιτροπή για τους κρατούμενους και πρώην κρατουμένους και η Ένωση Παλαιστινίων Κρατουμένων εξέδωσαν επείγουσα ανακοίνωση, τη Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου 2023, προς τον κόσμο και τις διεθνείς οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα ώστε να ασκήσουν πίεση στο Ισραήλ για να αποκαλύψει την τύχη ανθρώπων από τη Γάζα και τη Δυτική Όχθη που κρατούνται σε άγνωστες τοποθεσίες και να σταματήσει το έγκλημα της εξαναγκαστικής εξαφάνισης σε βάρος τους.
Αυτό έγινε μετά την αποκάλυψη στοιχείων σχετικά με την κλιμάκωση των φρικτών εγκλημάτων που πραγματοποιούνται σε βάρος των κρατουμένων, το τελευταίο από τα οποία είναι αυτό που ανέφερε η ισραηλινή εφημερίδα Haaretz: εκατοντάδες Παλαιστίνιοι που κρατούνταν στη Γάζα και μεταφέρθηκαν στη βάση “Sde Teman” κοντά στην Μπερσέμπα πέθαναν ως αποτέλεσμα των απάνθρωπων συνθηκών κράτησης, ενώ ο ακριβής αριθμός τους και οι συνθήκες του θανάτου τους δεν είναι σαφείς.
Η εφημερίδα ανέφερε ότι ο ισραηλινός στρατός συνέλαβε 500 Παλαιστίνιους από τη Λωρίδα της Γάζας μέχρι το τέλος του περασμένου Νοεμβρίου, ισχυριζόμενος ότι ανήκαν στα κινήματα της Χαμάς και της Ισλαμικής Τζιχάντ. Και πρόσθεσε ότι οι κρατούμενοι βρίσκονται σε περιφραγμένους χώρους με τα μάτια τους καλυμμένα και τα χέρια τους δεμένα με χειροπέδες για το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, με περιορισμένη κίνηση και περιορισμένη τροφή. Κοιμούνται σε πολύ λεπτά στρώματα σε τρία τμήματα κράτησης, το καθένα από τα οποία περιλαμβάνει περίπου 200 κρατούμενους, ενώ ένα τέταρτο τμήμα βρίσκεται υπό κατασκευή.
Η Ευρωμεσογειακή Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Monitor ανακοίνωσε ότι οι μαρτυρίες που συνέλεξε ήταν σύμφωνες με τα ευρήματα της ισραηλινής εφημερίδας σχετικά με το μαρτύριο των Παλαιστινίων κρατουμένων λόγω βασανιστηρίων σε ισραηλινό κέντρο που το Euro-Med Monitor χαρακτήρισε ως ένα “νέο Γκουαντάναμο”.
Η Monitor υπογράμμισε επίσης πως οι κρατούμενοι απογυμνώθηκαν, τους πέρασαν χειροπέδες, κακοποιήθηκαν, αναγκάστηκαν να καθίσουν στα γόνατά τους σε ανοιχτούς χώρους και υποβλήθηκαν σε σοβαρούς ξυλοδαρμούς και παρενοχλήσεις παρά τον πολύ κρύο καιρό. Στον περίβολο των φυλακών, το φως είναι αναμμένο όλη τη νύχτα. Ορισμένοι κρατούμενοι χρησιμοποιήθηκαν από τον ισραηλινό στρατό ως ανθρώπινες ασπίδες. Δήλωσε επίσης ότι η ηλικιακή ομάδα των Παλαιστινίων κρατουμένων που δολοφονήθηκαν κατά τη διάρκεια της έρευνας κυμαίνεται από ανήλικους έως και ηλικιωμένους ανθρώπους.
Μεταξύ των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τον ισραηλινό στρατό κατοχής κατά των αμάχων είναι ο αναγκαστικός εκτοπισμός, οι επιτόπιες εκτελέσεις, οι τυχαίες και αυθαίρετες συλλήψεις και παρενοχλήσεις.
Ανακοίνωση της Λέσχης Παλαιστινίων Κρατουμένων
Χιλιάδες κρατούμενοι στις κατοχικές φυλακές απειλούνται με λιμοκτονία, εκτός από τα συνεχή βασανιστήρια και την κακομεταχείριση, η οποία έχει ενταθεί από τις 7 Οκτωβρίου, απειλώντας τη ζωή χιλιάδων από αυτούς, ιδιαίτερα των ασθενών, των ηλικιωμένων και των παιδιών.
Από την έναρξη της καθολικής επίθεσης και γενοκτονίας στη Γάζα, οι επιχειρήσεις λιμοκτονίας είναι ένα από τα πιο εμφανή μέτρα που επιβάλλει η διοίκηση των φυλακών κατά των κρατουμένων, συμπεριλαμβανομένης της μείωσης των μερίδων γεύματος, του κλεισίματος της καντίνας και της κατάσχεσης των όποιων προμηθειών τροφίμων είχαν απομείνει στους κρατούμενους, χωρίς να απαγγέλεται καμία κατηγορία σε βάρος τους.
Το φαγητό είναι φτωχό τόσο σε ποσότητα όσο και σε ποιότητα. Οι ποικιλίες που παρέχονται το τελευταίο διάστημα είναι οι ίδιες, συχνά κακομαγειρεμένες και πολλές φορές μη βρώσιμες. Το φαγητό είναι μόνο μπουκιές, με μια μερίδα που προορίζεται για δύο κρατούμενους να δίνεται σε 12 κρατούμενους σε ένα κελί.
Στις κατοχικές φυλακές, πολλοί διαβητικοί ασθενείς έχουν βιώσει λιποθυμίες λόγω της ασιτίας, με αποτέλεσμα να απειλείται άμεσα η ζωή τους, ειδικά με τα συνεχιζόμενα συστηματικά ιατρικά εγκλήματα σε βάρος τους.
Μαρτυρία από τη φυλακή: πρωτοφανής βία κατά των Παλαιστινίων κρατουμένων
Από τις 7 Οκτωβρίου, οι ισραηλινές αρχές των φυλακών έχουν εξαπολύσει μια βίαιη εκστρατεία καταστολής κατά των Παλαιστινίων κρατουμένων, που περιλαμβάνει σοβαρούς ξυλοδαρμούς, εξευτελισμούς και στέρηση τροφής, υγειονομικής περίθαλψης και βασικών αγαθών.
Αυτή η μαρτυρία είναι από την καθημερινή μας ζωή στη φυλακή. Την ετοίμασα εσπευσμένα εν μέσω δύσκολων συνθηκών φυλάκισης, ιδιαίτερα σκόπιμων διακοπών ρεύματος, έλλειψης ειδών πρώτης ανάγκης όπως τα τσιγάρα, το φαγητό, το νερό, και της γενικής βίαιης κατάστασης στην οποία ζούμε.
Την ώρα που ο λαός μας και η αντίσταση στη Λωρίδα της Γάζας αντιμετωπίζουν μια άνευ προηγουμένου φασιστική επίθεση από τις 7 Οκτωβρίου, που περιλαμβάνει γενοκτονία και αναγκαστικό εκτοπισμό, η οποία λαμβάνει χώρα μπροστά στα μάτια ολόκληρου του κόσμου, καθώς και την κατάφωρη παραβίαση όλων των διεθνών συμβάσεων και κανόνων που καθορίζουν τους κανόνες του πολέμου, την ώρα που ο λαός μας στη Δυτική Όχθη και την Ιερουσαλήμ αντιμετωπίζει καθημερινά καταστολή, κακοποίηση, συλλήψεις και σφαγές, την ώρα που ο λαός μας στα κατεχόμενα εδάφη του 1948 αντιμετωπίζει συνεχείς εκστρατείες ισραηλινοποίησης, σχέδια καταστροφής από το οργανωμένο έγκλημα, εκστρατείες συλλήψεων και φίμωση, την ώρα που ο λαός μας στην Παλαιστινιακή διασπορά καταδιώκεται και στερείται του φυσικού του δικαιώματος να υψώσει τη φωνή του ενάντια στον σιωνιστικό αποικιοκρατικό φασισμό, την ώρα αυτή, εμείς, στην “έκτη Παλαιστινιακή γεωγραφία”, στις φυλακές των σιωνιστών αποικιοκρατών που εκτείνονται σε ολόκληρη την παλαιστινιακή γη, αντιμετωπίζουμε μια βάναυση φασιστική επίθεση, η οποία, από τα πρώτα χρόνια λειτουργίας των ισραηλινών φυλακών, μετά τη δεύτερη καταστροφή μας το 1967, πρώτη φορά έχει αυτή την ένταση.
Αυτή η επίθεση έχει ανατρέψει όλους μας τους αγώνες για την κατάκτηση ανθρώπινων συνθηκών διαβίωσης ως κρατούμενοι, όπως το φαγητό, το νερό, τα είδη καθαρισμού, το χρόνο στην αυλή, την υγειονομική περίθαλψη, τις επισκέψεις από μέλη της οικογένειάς μας, την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, την πρόσβαση σε βιβλία, σε στυλό και σημειωματάρια, την πρόσβαση σε προσωπικά αντικείμενα όπως ρούχα και οικογενειακές φωτογραφίες, την πρόσβαση σε μέσα προστασίας από το ακραίο κρύο του χειμώνα, και πολλά άλλα.
Οι κρατούμενοι βρίσκονται στο επίκεντρο της “Επιχείρησης Πλημμύρα Αλ Άκσα”
Οι πολιτικές του αργού θανάτου από τους σιωνιστές αποικιοκράτες δεν αποτελούν πλέον μια μεταφορά που εκφράζεται μέσα από τη συνεχή στοχοποίηση των κρατουμένων είτε σε κελιά είτε σε ανακριτικά κέντρα είτε σε φυλακές. Αντίθετα, έχουν γίνει μέρος μιας απτής πραγματικότητας, που εφαρμόζεται καθημερινά και με διάφορους τρόπους εναντίον όλων των κρατουμένων, συμπεριλαμβανομένων των συστηματικών βασανιστηρίων και των σκληρών ξυλοδαρμών. Οι νέοι κρατούμενοι, ένας σημαντικός αριθμός των οποίων απελευθερώθηκε και φυλακίστηκε εκ νέου από τις 7 Οκτωβρίου, εκτός από τους κρατούμενους από τη Λωρίδα της Γάζας, ιδιαίτερα εκείνους που εργάζονταν στα κατεχόμενα εδάφη του 1948, αποτελούν τους κύριους στόχους αυτών των επιθέσεων.
Ως αποτέλεσμα αυτών των πρακτικών, έξι κρατούμενοι έχουν δολοφονηθεί, μεταξύ των οποίων οι Omar Daraghmeh, Arafat Hamdan, Abdel Rahman Marei, Thaer Abu Asab, Majed Zaqoul και ένας άλλος κρατούμενος από τη Λωρίδα της Γάζας, του οποίου η ταυτότητα δεν είναι ακόμη γνωστή (σ.τ.μ.: βλ. επόμενο κείμενο). Επιπλέον, δεκάδες κρατούμενοι, μεταξύ των οποίων και ηλικιωμένοι, έχουν υποστεί σοβαρούς τραυματισμούς, χωρίς να έχουν λάβει καμία θεραπεία.
Σύμφωνα με μαρτυρίες πολλών κρατουμένων, οι προαναφερόμενοι βάναυσοι ξυλοδαρμοί δεν ασκούνται μόνο από μέλη των μονάδων καταστολής που έχουν αναπτυχθεί στη φυλακή Ofer, αλλά και από μέλη της Ισραηλινής Υπηρεσίας Φυλακών. Οι πρακτικές αυτές περιλαμβάνουν τη ρίψη σφαιρών από καουτσούκ και τον εξαναγκασμό νέων κρατουμένων που οδηγούνται σε ανακρίσεις από την Shin Bet [Σιν Μπέιτ, υπηρεσία εσωτερικής ασφάλειας του Ισραήλ] και την αστυνομία να σκύβουν την πλάτη και το κεφάλι τους με ακραίο τρόπο. Όποιος δεν συμμορφώνεται με αυτές τις εντολές υποβάλλεται σε σκληρούς ξυλοδαρμούς.
Προσθέστε σε αυτό ένα μπαράζ προσβολών, βρισιών και προκλήσεων κατά τη διάρκεια της καθημερινής καταμέτρησης και επιθεώρησης των παραθύρων και των ορόφων, με σκοπό να ωθήσουν τους κρατούμενους να αντιδράσουν και έτσι να χρησιμοποιήσουν ακόμη περισσότερη βία ως απάντηση. Έχοντας επίγνωση της πρόθεσης που κρύβεται πίσω από αυτές τις πρακτικές, οι κρατούμενοι, ωστόσο, διατηρούν τον αυτοέλεγχο για να αποφύγουν να στοχοποιηθούν ή ακόμη και να δολοφονηθούν.
Είναι σαφές ότι η δολοφονία κρατουμένων μέσω βασανιστηρίων και σκληρού ξυλοδαρμού είναι πλέον στην ατζέντα της Ισραηλινής Υπηρεσίας Φυλακών, μια μετάφραση των πολιτικών που προωθεί ο υπουργός της λεγόμενης Εθνικής Ασφάλειας, Itamar Ben-Gvir.
Τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης αποκάλυψαν ότι οι σιωνιστικές υπηρεσίες ασφαλείας θεώρησαν ότι η έναρξη της επίθεσης εναντίον του λαού μας στη Λωρίδα της Γάζας ήταν μια καλή ευκαιρία για να εφαρμόσουν το σχέδιο του Ben-Gvir για την καταστολή των κρατουμένων και την εξάλειψη των κατακτήσεών τους μετά από δεκαετίες αγώνα. Δεν φοβούνται πλέον την κατάσταση που θα ξεσπάσει ως αποτέλεσμα του ζητήματος των κρατουμένων – η οποία έχει ήδη γίνει εκρηκτική, αφού το σύνθημα “ασπρίστε όλες τις φυλακές”* βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο της επιχείρησης “Πλημμύρα Αλ-Άκσα”. Ως εκ τούτου, οι Παλαιστίνιοι κρατούμενοι έχουν γίνει στόχοι εκδίκησης. Κατά συνέπεια, η Ισραηλινή Σωφρονιστική Υπηρεσία δεν χρειάζεται πλέον να εφαρμόζει αυτό που μπορεί να φαίνεται ως πολιτική περιορισμού για τη διαχείριση των κρατουμένων. Αντ’ αυτού, ο λόγος και η πρακτική έχουν μετατοπιστεί με τη χρήση σιδηράς πυγμής, δίνοντας έμφαση στις προσπάθειες άσκησης ελέγχου μέσω της αυξημένης βίας – μια σαφής ένδειξη επιστροφής στις παραδοσιακές μεθόδους καταστολής που χρησιμοποιήθηκαν τα πρώτα χρόνια της συγκρότησης του κινήματος των κρατουμένων.
Κεντρικό ρόλο σε αυτό το ζήτημα παίζει η εκδήλωση άμεσης “δομικής βίας” που περιλαμβάνει βασανιστήρια, βάναυσους ξυλοδαρμούς και επιθέσεις με σκύλους. Επιπλέον, ασκούνται και έμμεσες μορφές βασανιστηρίων, οι οποίες ίσως μεταφράζονται καλύτερα από την ανάλγητη προσέγγιση της ισραηλινής αποικιοκρατικής αρχής των εποίκων “αφήστε τους να πεθάνουν”. Αυτό εφαρμόζεται μέσω της πείνας, της ιατρικής παραμέλησης, της έκθεσης σε ακραίο κρύο, της άρνησης βασικών ανθρώπινων αναγκών και της ασφυκτικής πολιορκίας στην κίνηση των κρατουμένων, εκτός από άλλες μορφές βίας και βασανιστηρίων.
Συλλογική τιμωρία κατά των αγωνιστών της ελευθερίας
Το να αισθάνεται ένας κρατούμενος πλήρης από άποψη φαγητού είναι πλέον παράνομο με επίσημο διάταγμα. Σήμερα, οι μερίδες πρωινού των Παλαιστινίων κρατουμένων περιορίζονται σε μια κουταλιά γιαούρτι και μια φέτα ντομάτας ή πιπεριάς. Το μεσημεριανό γεύμα είναι συχνά μια περιορισμένη ποσότητα άψητου ρυζιού, με μερικούς κόκκους βρασμένων φακών, καλαμποκιού, φασολιών ή μπιζελιών, και μερικές φορές χοτ ντογκ ή “σνίτσελ” που προστίθεται. Η γαλοπούλα σερβίρεται ωμή, οπότε οι κρατούμενοι δεν την τρώνε. Όσον αφορά το δείπνο, είναι μια κουταλιά χούμους και μερικές φορές ένα αυγό με μια πατάτα. Τα φρούτα έχουν απαγορευτεί από την έναρξη της επίθεσης. Οι κρατούμενοι νιώθουν πραγματική πείνα που διατρέχει τις φλέβες τους. Προσπαθούν να τη σβήσουν τρώγοντας ένα κομμάτι ψωμί και λίγο νερό, αν υπάρχει.
Η κατάσταση ήταν διαφορετική πριν από την καταστολή – οι πολιτικοί κρατούμενοι διαχειρίζονταν την κουζίνα της φυλακής, αλλά σήμερα τους απαγορεύεται να το κάνουν. Πριν από την έναρξη της καταστολής, το φαγητό παρασκευαζόταν στα κελιά με ηλεκτρικές κουζίνες, οι οποίες αργότερα κατασχέθηκαν. Η σημαντική έλλειψη στην ποσότητα και την ποιότητα του φαγητού αντισταθμίστηκε με αγορές από το κυλικείο της φυλακής, συμπεριλαμβανομένων των φρούτων και των λαχανικών που επιτρέπονταν μερικές φορές. Τώρα, η καντίνα είναι κλειστή και απαγορεύεται η μεταφορά χρημάτων στους κρατούμενους, είτε προέρχονται από τις οικογένειές τους είτε από την Παλαιστινιακή Αρχή.
Το νερό είναι το μόνο υγρό που επιτρέπεται να έχουν οι κρατούμενοι, μετατρέποντας το τσάι και τον καφέ σε είδος πολυτελείας. Το ίδιο συμβαίνει και με τα τσιγάρα- τα αποθέματα που κατείχαν προηγουμένως οι κρατούμενοι έχουν τελειώσει.
Οι κρατούμενοι αντιμετωπίζουν συλλογική τιμωρία, συμπεριλαμβανομένης της ημερήσιας διακοπής του ηλεκτρικού ρεύματος στα κελιά των φυλακών, αφού τα φώτα επιτρέπεται να ανάβουν μόνο τη νύχτα για την παρακολούθηση και τις έρευνες κάθε μισή ώρα. Αυτή η πρακτική, όπως και άλλες διαδικασίες, αντανακλά μια εκδικητική νοοτροπία που έχει βαθιές ρίζες στον αυταρχισμό και τον φασισμό. Ο χρόνος στην αυλή έχει επίσης περιοριστεί σε ένα σύντομο διάλειμμα 15 λεπτών ανά κελί (στο οποίο συνήθως κρατούνται οκτώ άνθρωποι), που χρησιμοποιείται κυρίως για ντους και για σύντομους περιπάτους και περιορισμένη αλληλεπίδραση με κρατούμενους σε γειτονικά κελιά μέσα από το πλέγμα των σιδερένιων θυρών τους.
Συνηθίζαμε να λέμε ότι οι αποικιακές αρχές των εποίκων ασκούν μια σκόπιμη πολιτική “ιατρικής αμέλειας”. Σήμερα, χρειαζόμαστε μια διαφορετική περιγραφή, επειδή η ιατρική περίθαλψη απουσιάζει εντελώς. Ενώ οι κρατούμενοι που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες εξακολουθούν να λαμβάνουν κάποια από τα φάρμακά τους κάθε εβδομάδα, οι ασθενείς που πάσχουν από επείγουσες και εποχικές ασθένειες, όπως η γρίπη, δεν μπορούν να λάβουν κανένα φάρμακο, υγειονομική περίθαλψη ή νοσοκομειακή περίθαλψη. Είναι, επομένως, αναγκασμένοι να τα καταφέρνουν χρησιμοποιώντας φάρμακα που ίσως να έχουν στα κελιά τους.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων, γενικοί γιατροί δεν επισκέφθηκαν τα τμήματα για να εξετάσουν τους άρρωστους κρατούμενους. Επιπλέον, οι κρατούμενοι έχουν γίνει πολύ απρόθυμοι να αναζητήσουν υγειονομική περίθαλψη, παρά την ανάγκη τους γι’ αυτήν, λόγω του φόβου ότι το ταξίδι τους στην κλινική θα μπορούσε να μετατραπεί σε δικαιολογία για σωματική κακοποίηση, γεγονός που αποδεικνύει την αποικιοκρατική νοοτροπία των εποίκων “αφήστε τους να πεθάνουν”. Αυτή η λογική διέπει πάντα την προσέγγιση απέναντι στους κρατούμενους που κάνουν ανοιχτή απεργία πείνας.
Έχει υιοθετηθεί μια πολιτική αυστηρής περικοπής στην παροχή των απολύτων αναγκαίων για τους κρατούμενους, συμπεριλαμβανομένων βασικών υλικών υγιεινής, όπως χαρτί υγείας, υγρό πιάτων, σαμπουάν κ.λπ. Πολύ περιορισμένες ποσότητες αυτών των υλικών παρέχονται από το κλειστό κυλικείο, με έξοδα των κρατουμένων. Επιπλέον, απαγορεύεται στους κρατούμενους να διατηρούν στα κελιά τους βασικά εργαλεία καθαρισμού, όπως σκούπες.
Από τις 7 Οκτωβρίου, οι οργανωτικές δομές των κρατουμένων μέσα στις φυλακές έχουν επίσης στοχοποιηθεί. Συγκεκριμένα, οι επιτροπές αγώνα των κρατουμένων, οι εθνικές επιτροπές, οι επιτροπές κυλικείων, καθώς και η εκπροσώπηση των πολιτικών παρατάξεων και των πτερύγων των φυλακών έχουν διαλυθεί. Η διοίκηση των φυλακών αρνείται επί του παρόντος να ασχοληθεί με οποιαδήποτε μορφή συλλογικής εκπροσώπησης των κρατουμένων, αποδεικνύοντας έτσι τη στοχοποίηση της συλλογικής δράσης και των επικεφαλής των διαφόρων παρατάξεων. Αντ’ αυτού, η διοίκηση των φυλακών επιδιώκει να επιβάλει ένα σύστημα ατομικής μεταχείρισης των κρατουμένων σε μια προσπάθεια να γυρίσει 56 χρόνια πίσω στο χρόνο.
Επιπλέον, η επίθεση κατά των κρατουμένων περιλαμβάνει την αναστολή των οικογενειακών επισκέψεων σε όλες τις φυλακές και την κατάσχεση τηλεοράσεων, ραδιοφώνων, βιβλίων, στυλό, τετραδίων και όλων των περιουσιακών στοιχείων, όπως οικογενειακές φωτογραφίες, υποδήματα, ρούχα – οι κρατούμενοι μπορούν να κρατήσουν μία αλλαξιά ρούχα – εκτός από την αφαίρεση της πρόσβασης σε καθρέφτες, υπαίθρια παιχνίδια, ψυγεία με κρύο νερό κ.λπ.
Η συλλογική τιμωρία περιλαμβάνει επίσης τη διατήρηση των παραθύρων των κελιών των φυλακών ανοιχτά παρά το υπερβολικό κρύο και τη μη επιστροφή των κατασχεμένων χειμερινών ενδυμάτων στους κρατούμενους. Τα υπάρχοντα των κελιών περιορίζονται σε ένα στρώμα και μια κουβέρτα στην καλύτερη περίπτωση, ενώ ορισμένοι κρατούμενοι έχουν μόνο μια ελαφριά καλοκαιρινή κουβέρτα. Απαγορεύεται επίσης το ξύρισμα και έχουν κατασχεθεί εργαλεία ξυρίσματος.
Η παροχή συλλυπητηρίων από κρατούμενους των οποίων μέλη των οικογενειών έχουν δολοφονηθεί κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης του γενοκτονικού πολέμου βρίσκεται επίσης στην πρώτη γραμμή των περιορισμών κατά των Παλαιστινίων κρατουμένων. Για παράδειγμα, αυτή ήταν η περίπτωση ενός πατέρα που συνελήφθη μαζί με δύο από τους γιους του, ενώ ο τρίτος δολοφονήθηκε, ή η περίπτωση ενός άλλου κρατούμενου που έχασε τον αδελφό του. Έχει επίσης απαγορευτεί η προσευχή στα προαύλια.
Ο κατάλογος των απαγορεύσεων και των ποινών εκτείνεται ατελείωτα
Οι κρατούμενοι ζουν κάτω από τεράστιες πιέσεις, αλλά παραμένουν ακλόνητοι απέναντι στη διοίκηση των φυλακών και στις μονάδες καταστολής που είναι έτοιμες να ασκήσουν το μέγιστο βαθμό κακοποίησης εναντίον τους, ειδικά από τη στιγμή που οι κρατούμενοι φαντάζονται ότι πλησιάζει η απελευθέρωσή τους. Για τους κρατούμενους, τίποτα δεν συγκρίνεται με την ομορφιά της πολυαναμενόμενης ελευθερίας.
Στη φυλακή, δεν λέμε ότι όλα τελείωσαν. Στη φυλακή, καλούμαστε να πούμε ότι όλα αρχίζουν. Και η αρχή είναι η ελευθερία. Οι Παλαιστίνιοι μαχητές της ελευθερίας διαβεβαιώνουν ότι το τρομοκρατικό κύμα επιθέσεων εναντίον τους δεν θα τους απομονώσει από τον λαό, ο οποίος πληρώνει βαρύ τίμημα για την επίτευξη της ελευθερίας, ούτε θα τους εμποδίσει να σκέφτονται ελεύθερα, κάτι που μπορεί να σπάσει τους πιο αυστηρούς περιορισμούς. Όπως έλεγε και ο Νέλσον Μαντέλα: “Τίποτα στη φυλακή δεν είναι ικανοποιητικό εκτός από ένα πράγμα: να έχεις χρόνο να διαλογίζεσαι και να σκέφτεσαι“.
Ανώνυμος Συνεργάτης, σάιτ Mondoweiss, 21 Νοεμβρίου 2023
[Η ταυτότητά του έχει αποκρυφτεί για να προστατευτεί από την εκστρατεία αντιποίνων του αποικιοκρατικού κράτους των εποίκων κατά των Παλαιστινίων κρατουμένων].
* Σ.τ.Μ.: “Λεύκανση των φυλακών”, παρότρυνση, μεταφορικά, να γεμίσουν οι φυλακές με λευκούς, να μπει τέλος στην ιδεολογία της “λευκής ανωτερότητας”, της υποτιθέμενης ευρωπαϊκής υπεροχής έναντι των ιθαγενών, των κατώτερων φυλών, των μαύρων και σκουρόχρωμων που είναι “κατάλληλοι” για κατάκτηση, εκμετάλλευση και κυριαρχία.
[Συνεχίζεται]
Leave a Reply