ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ: «ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ. ΟΛΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ»
Προβολή βίντεο για την εξέγερση στη Γαλλία που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας.
Μονταρισμένα και υποτιτλισμένα στιγμιότυπα από τις συνδικαλιστικές διαδηλώσεις, αλλά και τις επιθετικές, χαρούμενες και δημιουργικές πορείες.
Μουσικές που γράφτηκαν στη διάρκεια των κινητοποιήσεων.
Διάρκεια: απρόβλεπτη.
Λίγα λόγια για το βίντεο:
* Μετά το κίνημα των «Κίτρινων Γιλέκων», η αντιμεταρρύθμιση για τις συντάξεις προκαλεί κοινωνική έκρηξη που κινητοποιεί εκατομμύρια ανθρώπους εδώ και πέντε μήνες. Με ευρηματικότητα και φαντασία, άλλοτε γιορτινή και άλλοτε συγκρουσιακή. Τα τρία πέμπτα της γαλλικής κοινωνίας στηρίζουν τις κινητοποιήσεις. Το εθνικό διασυνδικαλιστικό συντονιστικό, στο οποίο συμμετέχουν τα οκτώ μεγάλα συνδικάτα της χώρας, αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και απεργιακά ταμεία δημιουργούνται στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα.
* 19 και 31 Ιανουαρίου 2023, οι πρώτες, πολύ μαζικότερες από το αναμενόμενο, διαδηλώσεις. Περίπου 2,5-3 εκ. στους δρόμους, απεργία στους τομείς της ενέργειας, των μεταφορών και, πολυήμερη απεργία των εργαζόμενων στην αποκομιδή σκουπιδιών, η οποία θα παίξει καθοριστικό ρόλο, παρά τις επιτάξεις που αποφασίζει η κυβέρνηση.
* 7 και 11 Φεβρουαρίου, νέες κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα, αποκλεισμοί δρόμων, λιμανιών, γεφυρών, διοδίων, διυλιστηρίων, υπεραγορών. Ο πρόεδρος Μακρόν αρνείται να δεχθεί το διασυνδικαλιστικό συντονιστικό. Σε διάφορα αυτοσχέδια πλακάτ διαβάζουμε το σύνθημα: «Τον Λουδοβίκο τον 16ο τον αποκεφαλίσαμε, μπορούμε να το ξανακάνουμε με τον Μακρόν».
* 7-8 Μαρτίου, περίπου 3, 5 εκ. διαδηλωτ(ρι)ών, νέο ρεκόρ συμμετοχής, καταλήψεις εργοστασίων, στοχευμένες διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος, μείωση της παραγωγής, αρκετά λιμάνια σε αναστολή λειτουργίας, ακυρώσεις πτήσεων, απεργία εκπαιδευτικών. Ιδιαίτερα μαζική η παρουσία γυναικών, καθώς πλήττονται περισσότερο από το νέο νόμο για τις συντάξεις. Από τις 9 Μαρτίου, η εθνική ένωση φοιτητών αποφασίζει τη διοργάνωση διαδηλώσεων, μαζική συμμετοχή μαθητών και σπουδαστών, αποκλεισμοί πανεπιστημίων, λυκείων και κολεγίων.
* 15 Μαρτίου, επανάληψη των απεργιών και των διαδηλώσεων. 16 Μαρτίου, προσφυγή στο αμφιλεγόμενο άρθρο 49.3 του συντάγματος, μετά από σύντομη συζήτηση και χωρίς ψηφοφορία στην εθνοσυνέλευση, αφού η κυβέρνηση της Ελιζαμπέτ Μπορν δε διαθέτει την απαιτούμενη για το συγκεκριμένο νόμο πλειοψηφία. 82% των πολιτών εναντιώνεται σ’ αυτή την απόφαση. Το διασυνδικαλιστικό καλεί για τις 23 Μαρτίου και προτείνει κυλιόμενες απεργίες, αλλά οι αυθόρμητες συγκεντρώσεις και πορείες ξεκινούν άμεσα.
* 20 Μαρτίου, η πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης απορρίπτεται με μόλις εννέα ψήφους διαφορά και την επομένη ο Μακρόν δηλώνει ότι το «πλήθος που εναντιώνεται, όποιο κι αν είναι, δεν έχει καμία νομιμοποίηση έναντι του κυρίαρχου λαού που εκφράστηκε στις εκλογές». Παρομοιάζει την κατάσταση με αυτή της εισβολής στο Καπιτώλιο στις ΗΠΑ και το πολιτικό χάος στη Βραζιλία, πυροδοτώντας εντονότερες αντιδράσεις. Δεν πρόκειται πια μόνο για το ζήτημα των συντάξεων, αλλά για την αξιοπρέπεια και τη δυσαρέσκεια σε όλες τις πτυχές της ζωής μιας κοινωνίας. Τα μεγάλα λιμάνια της Χάβρης, της Δουνκέρκης (για πρώτη φορά στην ιστορία) και της Μασσαλίας αποκλείονται πλήρως και παρατηρείται έλλειψη σε πρατήρια καυσίμων.
* 23 και 28 Μαρτίου, στις περισσότερες πόλες πραγματοποιούνται οι μεγαλύτερες διαδηλώσεις από την αρχή του κινήματος. Η παρουσία της νεολαίας δυναμώνει τις συγκρούσεις καθώς και τις καταλήψεις λυκείων και πανεπιστημίων. Σιδηρόδρομοι, διυλιστήρια, αποθήκες καυσίμων και αεροδρόμια αποκλείονται αιφνιδιαστικά. Οι φωτιές στις σωρούς σκουπιδιών, τα σαμποτάζ και η καταστροφή συμβολικών καπιταλιστικών στόχων πολλαπλασιάζονται, και το ίδιο συμβαίνει με τη βαναυσότητα όλων των σωμάτων της αστυνομίας, τις πτήσεις ντρόουν και ελικοπτέρων, τις ρίψεις δολοφονικών χειροβομβίδων, τους ακρωτηριασμούς, τα κατάγματα και τον τραυματισμό διαδηλωτ(ρι)ών, τις βίαιες συλλήψεις και τις προσωρινές κρατήσεις (ακόμη και μέχρι τεσσάρων ημερών), εκατοντάδων ανθρώπων στα τμήματα. Το μπλακ μπλοκ βρίσκεται στην κεφαλή των περισσότερων διαδηλώσεων, ημερήσιων και νυχτερινών («Μεγαλειότατε, μας τα έχετε σπάσει, ούτε θεός ούτε αφέντης»), και όλα τα γνωστά αξιοθέατα του Παρισιού είναι κλειστά.
* 25 Μαρτίου, ο σύντροφός μας Σερζ από την Τουλούζη δέχεται στο κεφάλι δολοφονική εκρηκτική χειροβομβίδα από τον πυργίσκο τεθωρακισμένου οχήματος της αστυνομίας, στη διάρκεια διαδήλωσης κατά μεγα-δεξαμενής νερού στο Σεντ Σολίν, ένα ακόμη καταστροφικό έργο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, στην οποία συμμετέχουν 30.000 άνθρωποι, οι ίδιοι που ανταποκρίνονται και σε όλες τις άλλες κινητοποιήσεις. Για περίπου ενάμιση μήνα βρισκόταν σε κώμα, μεταξύ ζωής και θανάτου, και μόλις τις τελευταίες μέρες βγήκε από την εντατική και μάχεται για να αποκαταστήσει την υγεία του.
* 6 και 13 Απριλίου, μετά τις επίσημες κινητοποιήσεις του διασυνδικαλιστικού, ο νόμος για τις συντάξεις επικυρώνεται. Αυθόρμητες οργισμένες διαδηλώσεις ξεσπούν σε όλη τη χώρα. Στο Παρίσι, τη Νάντη, τη Ρεν, την Τουλούζη, τη Λιόν, το Στρασβούργο, την Γκρενόμπλ, τη Μασσαλία κ.ά. ακούγεται πιο δυνατά το σύνθημα «Τώρα θα περάσουμε κι εμείς στην επίθεση».
* 17 Απριλίου, ο Μακρόν, με μια ιστορική αναφορά στις «100 μέρες» των μεγάλων πολιτικών έργων, καλεί σε αλλαγή σελίδας και κατευνασμό. Η απάντηση είναι «100 μέρες όλα μπουρδέλο» (βλ. https://www.athens.indymedia.org/post/1625200/), με τις πρόσθετες νότες των κονσέρτων για κατσαρόλες μπροστά σε όλα τα δημαρχεία, τη διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος στα μέρη που επισκέπτεται ο πρόεδρος (σε σημείο που αναγκάζεται να κυκλοφορεί με γεννήτρια), αλλά και την παρεμπόδιση των μετακινήσεων των υπουργών του. Στις 20 Απριλίου απεργούν οι εργαζόμενες/οι στους σιδηροδρόμους, τμήμα των οποίων καταλαμβάνει για λίγη ώρα το Eronext, εταιρία που διαχειρίζεται διάφορα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια, φωνάζοντας «Είμαστε εδώ», ενώ έχει προηγηθεί η εισβολή στην πολυεθνική LVMH που εμπορεύεται όλες τις υπερπολυτελείς μάρκες του κόσμου και στο επενδυτικό ταμείο BlackRock. Τα κονσέρτα για κατσαρόλες συνεχίζονται σε 400 δημαρχεία και η διοίκηση της αστυνομίας αναγκάζεται να απαγορεύσει «όλες τις συσκευές-ενισχυτές ήχου». Στις 29 Απριλίου, κάνει το ίδιο με τις μικρές κόκκινες κάρτες και τις σφυρίχτρες στον τελικό κυπέλου της Γαλλίας, με τη δικαιολογία της «προβληματικής διαχείρισης του πλήθους», τον οποίο παραδοσιακά παρακολουθεί ο Μακρόν, προκειμένου να μην ενοχληθεί.
* Την Πρωτομαγιά, οι διαδηλωτές/τριες είναι επταπλάσιοι/ες από εκείνη του 2022 και στην πλατεία Δημοκρατίας στο Παρίσι, η Μαριάν ντύνεται με ένα γιγαντιαίο κίτρινο γιλέκο. Ταυτόχρονα, βροχή από μολότοφ σε διάφορες πόλεις με 300 συλλήψεις, 200 τραυματίες, 30 σε σοβαρή κατάσταση. Το διασυνδικαλιστικό καλεί και πάλι για τις 6 Ιουνίου, δύο μέρες πριν από τη συζήτηση πρότασης νόμου του κεντρώου κόμματος LIOT για την ακύρωση της αντιμεταρρύθμισης των συντάξεων.
* Και, ο Μακρόν προετοιμάζεται για την ψήφιση νέου αντιμεταναστευτικού και αντεργατικού νόμου, ενώ στήνει παντού προπαγανδιστικά περίπτερα για την «καθολική εθνική υπηρεσία» (SNU), ένα είδος σύγχρονου προσκοπισμού, με πειθαρχία και στρατιωτικοποιημένη οργάνωση, για νέες/νέους 15-25 χρόνων. Παράλληλα, έχουν ήδη αρχίσει να λαμβάνονται προληπτικά και σκληρότερα μέτρα καταστολής και παρακολούθησης εν όψει Ητων Ολυμπιακών αγώνων του 2024, ενός αυταρχικού και αντικοινωνικού εφιάλτη, με το εισιτήριο για την τελετή έναρξης να κοστίζει 2.700 ευρώ.
Θα ήταν ίσως περιττό να πούμε πόσο συμφωνούμε με την ανακοίνωση των συντροφισσών και συντρόφων του Σερζ ότι «τίποτα δεν τελείωσε, όλα αρχίζουν».
Ως εδώ! Δε θα ήταν κι άσχημη μια επανάσταση από τα κάτω!
ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΠΟΥ ΑΝΘΙΖΕΙ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ
ΚΙ ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ ΓΙΑ ΑΦΕΝΤΕΣ ΓΡΑΦΕΤΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Είναι Σάββατο βράδυ, αναρωτιέστε τι να φορέσετε, δεν έχετε ακόμη αποφασίσει αν και τι θα ψηφίσετε; Μη κουράζεστε. Εκατομμύρια άνθρωποι το έχουν σκεφτεί πριν από εσάς. Δέκα χιλιάδες χρόνια καταστροφής και βαρβαρότητας δεν είναι αρκετά; Αριστοκρατία, δημοκρατία, ολιγαρχία, ιμπεριαλισμός, μοναρχία, απολυταρχία και τόσα άλλα ψοφίμια. Τι περιμένετε από κυβερνήσεις ξεπουλημένες στις χρηματοοικονομικές μαφίες, αρπακτικά του πλούτου που κατέκτησαν οι εργατικοί αγώνες του παρελθόντος;
Δεν αλλάζει η ζωή με ένα χαρτάκι κάθε τρία, τέσσερα ή πέντε χρόνια, ψηφίζοντας το διπλανό ανταγωνιστικό μαγαζί. Η Γαλλία, με την εξέγερσή της, ανοίγει φρεσκοσκαμμένα μονοπάτια με πάθος και αποφασιστικότητα, καλώντας μας να τα πολλαπλασιάσουμε, να τα ενώσουμε, να βάλουμε τέλος στους τεχνητούς διαχωρισμούς πνευματικής και χειρωνακτικής εργασίας. Έχουμε την ικανότητα να χτυπήσουμε, να εξαφανιστούμε και να επανεμφανιστούμε εκεί όπου είναι ελάχιστες οι πιθανότητες να μας περιμένουν.
Να ανακτήσουμε τους δρόμους, τις πλατείες, τις κοινότητές μας, με αγώνες που διεξάγονται στη βάση. Δεν πρόκειται για κάποια αποστολή ή εσχατολογική πρόθεση. Είναι η συνείδηση και η βούληση να ορίσουμε εμείς τις ζωές μας, να ακυρώσουμε κάθε μορφή εξουσίας, χωρίς αρχηγούς και αυτοανακηρυγμένους αντιπροσώπους των πολιτικών και συνδικαλιστικών μηχανισμών. Η δική μας επανάσταση είναι αυτή της συλλογικής χρήσης ενάντια στην ιδιοκτησία, της αλληλοβοήθειας ενάντια στη λεηλασία, της δημιουργίας ενάντια στη μισθωτή δουλεία. Δε θέλουμε τίποτε άλλο από το να «καλλιεργήσουμε το δικό μας κήπο», τη γη, με αυτοοργάνωση και ελευθερία.
συντρόφισσες/οι του Σερζ, αλληλέγγυες/οι σε εξεγερμένες/ους, τραυματισμένες/ους, φυλακισμένες/ους
Υ.Γ.: Προηγούμενη ανάρτηση: https://www.athens.indymedia.org/post/1625211/
Leave a Reply