Ζήτω η Επανάσταση!
ΌΧΙ.
Η καταπίεση είναι παντού. Όλες/οι υποφέρουμε, με διαφορετικούς βαθμούς έντασης, από αυτό που υπερασπίζονται σταθερά όσοι/ες είναι ικανοποιημένοι/ες με αυτό το σύστημα καθώς και με τη “νόμιμη” ή ακόμη και “αναγκαία” βία του. Είτε πρόκειται για τον εξαναγκασμό μας στη δουλειά, στην κανονικότητα, είτε για την αποτροπή οποιασδήποτε παρέκκλισης και εξέγερσης, με την πολύ δημοκρατική απειλή της βίας και του εγκλεισμού, αυτή η πολιτική της πρόληψης μερικές φορές οπλίζεται με περισσότερα μέσα, όταν πρόκειται για την άμεση καταστολή όσων την αμφισβητούν. Τότε η “νόμιμη βία” χτυπάει κόκκινο και εξαπολύεται πάνω στα σώματα των διαδηλωτ(ρι)ών, που δεν είναι ποτέ ούτε επαρκώς οπλισμένες/οι ούτε προετοιμασμένες/οι, με “μη θανατηφόρα όπλα” που ωστόσο σκοτώνουν, και σε αυτή την περίπτωση η “διατήρηση της τάξης” μοιάζει με πόλεμο.
Αυτό συνέβη προχθές [25 Μαρτίου] στο Σεντ-Σολίν: εκατοντάδες τραυματίες, αίμα παντού, πληγές αδύνατον να τύχουν περίθαλψης με τα διαθέσιμα μέσα. Ήταν η εκδικητική παρόρμηση των “δυνάμεων της τάξης” μπροστά στην αδυναμία που αισθάνθηκαν στην πόλη τα τελευταία βράδια; Ο συλλογικός σαδισμός που είναι συνυφασμένος με τη στολή; Μάλιστα δόθηκε η εντολή να μην επιτραπεί στην υπηρεσία έκτακτης ιατρικής βοήθειας [SAMU, Service d’Aide Médicale Urgente] να αναλάβει την περίθαλψη των τραυματιών, ορισμένοι από τους οποίους περίμεναν για ώρες σε κατάσταση επείγουσας ζωτικής ανάγκης.
Ο απολογισμός είναι τρομακτικός: ένας σύντροφος που τραυματίστηκε στο κεφάλι από εκρηκτική χειροβομβίδα δεν έχει συνέλθει από το κώμα, ένας άλλος βρισκόταν επίσης στα επείγοντα περιστατικά καθώς είχε δεχτεί χειροβομβίδα στην τραχηλική φλέβα του λαιμού, αρκετοί άλλοι βρίσκονται σε ανησυχητική κατάσταση, ενώ οι βαριά τραυματίες, οι ακρωτηριασμένοι και παραμορφωμένοι μετριούνται κατά δεκάδες.
Είναι κάτι συγκλονιστικό και μας επαναφέρει σε μια αδυναμία μπροστά στην ευαλωτότητα των ακινητοποιημένων σωμάτων μας, με το κράτος να θέλει να τελειώσει μ’ αυτή τη διαμαρτυρία, την οποία κάποιοι υπάκουοι αξιωματούχοι έχουν καταλάβει ως βούληση να βάλουν τέλος στη ζωή των συντρόφων μας, των αγαπημένων μας, των φίλων μας.
Αλλά ό,τι κι αν συμβεί στους τραυματίες που είναι σήμερα μεταξύ ζωής και θανάτου, είναι η ζωή της εξέγερσης που πρέπει να ενδυναμώσουμε. Ο χρόνος της φροντίδας, της θλίψης, του πένθους, ο χρόνος για να μετρήσουμε τις πληγές αναμειγνύεται με αυτόν της αναγκαίας επίθεσης: δεν θα μείνουμε αδρανείς, δεν θα μας υπνωτίσουν οι αηδιαστικοί λόγοι που αρχίζουν να εκθέτουν και να σπιλώνουν την ιδιωτικότητα των αγαπημένων μας προσώπων που βρίσκονται ακόμη σε κώμα, οι απειλές για έρευνες, οι επιπτώσεις των ανακοινώσεων που υποτίθεται ότι τρομοκρατούν τους τηλεθεατές με φράσεις του τύπου “200 άτομα με φακέλους S (1) συναντήθηκαν στο Σεντ-Σολίν”. Οι φάκελοι S που έχουμε δεν είναι παρά ένα σημάδι ότι η δημοκρατική γραφειοκρατία έχει αποφασίσει να μας θέσει στο στόχαστρό της, αλλά οι “κανονικοί άνθρωποι” στους οποίους απευθύνονται αυτοί οι κομπασμοί αισθάνονται έτοιμοι να τραβήξουν τη σκανδάλη; Υπάρχουν άραγε αυτοί που υποτίθεται ότι είναι αιμοδιψείς δια αντιπροσώπου; Και αν ήταν ο γιος τους, η αδελφή τους, ο αγαπημένος τους… αισθάνεται κανείς ότι επαναλαμβάνεται ένα κήρυγμα που συνήθως χρησιμεύει για να δικαιολογήσει την καταστολή. Είμαστε οι άνθρωποι της λίστας S που πυροβολήθηκαν στο Σεντ-Σολίν, είμαστε σύντροφοι, γιοι, κόρες, αδελφές, αγαπημένες, και η καθεμία/ο καθένας με τον τρόπο της/του, χωρίς κεντρική διοίκηση και στολή, προσπαθούμε με όλες μας τις δυνάμεις να αντιμετωπίσουμε αυτή την αδυναμία στην οποία επιδιώκει να μας εγκλωβίσει η “νόμιμη βία”, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι μπορεί να δεχθούμε μια σφαίρα.
Τις τελευταίες δέκα μέρες, από την ώρα της ανακοίνωσης της εκβιαστικής ψήφισης της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης με το 49.3 (2), το κοινωνικό κίνημα έχει αποκτήσει μια διαφορετική ευρύτητα. Άγριες συγκεντρώσεις λαμβάνουν χώρα σχεδόν κάθε βράδυ σε διάφορες πόλεις της Γαλλίας, με συντρόφισσες/ους να τριγυρίζουν στήνοντας οδοφράγματα, βάζοντας φωτιά σε σκουπίδια που γεμίζουν τους δρόμους χάρη στην αποφασιστική απεργία των εργαζόμενων στα απορριματοφόρα, πυρπολώντας αυτοκίνητα και οτιδήποτε άλλο μπορεί να φωτίσει τις νύχτες αυτής της νέας άνοιξης. Μπροστά σ’ αυτή την εντεινόμενη οργή, η αστυνομία προσπαθεί, όπως πάντα, να καταστείλει και να πνίξει την εξέγερση, καθώς δεν μπόρεσε να την εξοντώσει στην αρχή της δημιουργίας της. Κάθε βράδυ τα αστυνομικά τμήματα γεμίζουν, οι μπάτσοι ανακρίνουν μαζικά τον κόσμο. Έχουν ήδη ανακοινωθεί ποινές φυλάκισης και προφυλακίσεις. Να συνεχίσουμε να απεργούμε, να στήνουμε μπλόκα, να πλημμυρίζουμε τους δρόμους και να εξαντλούμε τους μπάτσους κάθε βράδυ, παντού, ώστε να μην ξέρουν πού να ξυλοκοπήσουν με τα κλομπ, να μην ξέρουν πλέον ποια/ον να συλλάβουν. Οι δυνάμεις τους είναι περιορισμένες και, αντίθετα με ό,τι θέλουν να πιστεύουμε, δεν μπορούν να μας σταματήσουν όλες/ους να αγωνιζόμαστε.
Να μην ολιγωρήσουμε, αρκετοί σύντροφοι βρίσκονται στο νοσοκομείο, κάποιοι σοβαρά τραυματισμένοι (200 τραυματίες έχουν καταμετρηθεί), δύο σύντροφοι είναι μεταξύ ζωής και θανάτου. Οι στιγμές είναι κρίσιμες, είναι επείγον να εντείνουμε τις πρακτικές μας, να απαντήσουμε, όπως ξέρουμε να κάνουμε, μαζί, στους δρόμους, με αλληλεγγύη στους συντρόφους και τις συντρόφισσες που έχουν υποστεί άμεσα τη “νόμιμη βία” του κράτους. Η ιστορία του αγώνα δεν πρέπει να τελειώσει ούτε στα αστυνομικά τμήματα και τις φυλακές ούτε στα νοσοκομεία. Μας είναι αβάσταχτο να φανταστούμε ότι για άλλη μια φορά θα θρηνούμε τους ακρωτηριασμένους, τους νεκρούς και τους φυλακισμένους, γυρίζοντας πίσω στη δουλειά, στο σχολείο, στα γραφεία ανεργίας. Η σκέψη μας είναι επίσης στον Μπορίς, τον σύντροφο που ακρωτηριάστηκε σοβαρά στη φυλακή πριν από δύο χρόνια. Για όλους/ες αυτούς/ές που πέφτουν, και για εμάς, που δεν αντέχουμε άλλο να ζούμε σε αυτόν τον αυταρχικό και καπιταλιστικό κόσμο, να οξύνουμε τους αγώνες και να θρηνήσουμε τις συντρόφισσες και τους συντρόφους μας αυτή τη φορά στα ερείπια του παλιού κόσμου.
Ζήτω η Επανάσταση!
Αλληλεγγύη στον Σερζ, σε όλους τους τραυματίες
και όλα τα bad kids (3) αυτού του κόσμου
31/3/2023
Συντρόφισσες, σύντροφοι από το Παρίσι
Πηγή: https://lescamaradesdus.noblogs.org/
Σ.τ.Μ.:
(1) Η λίστα “S” καταρτίζεται από τη γαλλική υπηρεσία πληροφοριών και περιλαμβάνει τα πλήρη στοιχεία και τις ακριβείς κινήσεις ατόμων που, χωρίς να έχουν διαπράξει κάποιο αδίκημα, θεωρούνται “ύποπτα για τη δημόσια τάξη και την ασφάλεια του κράτους με τάσεις ριζοσπαστικοποίησης”, φακελώντας με αυτόν τον τρόπο χιλιάδες ανθρώπους που συμμετέχουν σε πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες.
(2) Το άρθρο 49.3 του γαλλικού συντάγματος δίνει τη δυνατότητα στην/ον πρωθυπουργό, που έχει οριστεί από τον πρόεδρο της δημοκρατίας Εμανουέλ Μακρόν, να υιοθετήσει μια πρόταση νόμου χωρίς ψήφο από την εθνοσυνέλευση, ο οποίος μπορεί να αφορά την οικονομία, τη χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλειας ή οποιαδήποτε πρόταση νόμου είναι υπό συζήτηση στην εθνοσυνέλευση. Η πρωθυπουργός Ελιζαμπέτ Μπορν έχει προσφύγει στο άρθρο 49.3 σε έντεκα περιπτώσεις στον ένα χρόνο από το διορισμό της.
(3) Bad kids ήταν το όνομα της πολιτικής ομάδας και του περιοδικού στο οποίο συμμετείχε ο Σερζ, παράλληλα με τη δραστηριοποίησή του σε άλλες ομάδες.
Στ.Μ.: Στο μεταξύ, διαβάζουμε ότι ένας σύντροφος που πήγε σε τυπογραφείο για να τυπώσει την παραπάνω προκήρυξη, εγκλωβίζεται από μπάτσους στο χωλ της εισόδου. Αφού τον αρπάζουν, ένας από αυτούς ρωτάει έναν άλλο, δείχνοντάς του μια φωτογραφία του συντρόφου στην οποία απεικονίζεται να βγαίνει την ίδια μέρα από στάση του μετρό, αν είναι ο ίδιος. Οι μπάτσοι (ορισμένοι με πολιτικά) είχαν ψάξει πριν από την άφιξή του όλο το κτίριο και το υπόγειο πάρκινγκ ήταν αποκλεισμένο ώστε να μη διαφύγει. Βρίσκουν τις προκηρύξεις σ’ έναν όροφο του τυπογραφείου, ανακρίνουν όλο το προσωπικό, ρωτούν αν εργάζεται εκεί και στη συνέχεια τον ψάχνουν από την κορυφή ως τα νύχια. Αφού δε βρίσκουν τίποτα, διαβάζουν την προκήρυξη, κατάσχουν περίπου μια χιλιάδα και τον αφήνουν να φύγει. Επρόκειτο για ακόμη έναν από τους χιλιάδες προληπτικούς ελέγχους ανθρώπων που δεν έχουν διαπράξει κανένα αδίκημα αλλά παρακολουθούνται με στόχο να καταργηθεί ακόμη και η ελευθερία λόγου. Δεν τα κατάφεραν. Η προκήρυξη μοιράστηκε σε χιλιάδες αντίτυπα.
Leave a Reply