«Όχι μετρό στην πλατεία. Τα εξάρχεια έχουν ιστορία» ή «You never change a winning product»

«Όχι μετρό στην πλατεία. Τα εξάρχεια έχουν ιστορία»

ή «You never change a winning product»

Oι αδημοσίευτες φωτογραφίες από τον αγώνα του 2003 ενάντια στην ανάπλαση της πλατείας Εξαρχείων δημοσιεύθηκαν στο σάιτ Alerta.gr, σε κείμενο της 10ης Αυγούστου με τίτλο «Πλατεία Εξαρχείων, 20 χρόνια λαμαρίνες» που συνυπέγραφαν οι @kinimatini και merlin. Σε μια άλλη εποχή θα αρκούσε ίσως η αναδημοσίευσή τους για να αντιληφθεί κανείς τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα. Καθώς όμως η σύγχυση, η άγνοια, ο αυτοθαυμασμός, η αδιαφορία, η επιπολαιότητα, η αμετροέπεια, ο καιροσκοπισμός ή/και όλα αυτά μαζί ενοχλούν πλέον ολοένα και λιγότερες/ους στον λεγόμενο «κόσμο του αγώνα», οι ποιοτικές διαφορές των κινητοποιήσεων του 2003 είναι ουσιαστικές συγκρινόμενες με τις σημερινές, αν και το διακύβευμα τότε ήταν λιγότερο επικίνδυνο και καταστροφικό.

«Έχουν περάσει σχεδόν 20 χρόνια. Το 2003 στην εξουσία βρισκόταν το ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός ήταν ο πατριάρχης του νέου ελληνικού εκσυγχρονισμού ο Κώστας Σημίτης. Δήμαρχος Αθηναίων ήταν η αδερφή του σημερινού πρωθυπουργού και μητέρα του σημερινού δημάρχου, Ντόρα Μπακογιάννη. Η Ελλάδα ζούσε την χρυσή εποχή της ευμάρειας. Αν και το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου είχε προηγηθεί, οι φιλελεύθερες και συστημικές ιδέες είχαν αποκτήσει ολοκληρωτική ηγεμονία. Ήταν τότε που ο ανατρεπτικός λόγος και η ταξική πάλη ακούγονταν τόσο παράταιρα σε ένα μεγάλο μέρος των σημερινών φτωχών, τότε που στα λεωφορεία κόσμος φορούσε περήφανα το μπλουζάκι του ολυμπιακού εθελοντή και όποιος έκανε κριτική στους Ολυμπιακούς χαρακτηρίζονταν από μίζερος έως εθνοπροδότης…

Το 2003 λοιπόν το κράτος και η δημοτική αρχή της Αθήνας σκαρφίστηκαν ένα πρόγραμμα ανάπλασης των πλατειών της Αθήνας με το πρόσχημα των ολυμπιακών αγώνων. Τίποτα περισσότερο από τον γνωστό συνδυασμό μίζας με εργολάβους, παιχνιδιού με τοπικές αξίες ακινήτων και κατασταλτικών μεθοδεύσεων…», αναφέρει, μεταξύ άλλων, το συγκεκριμένο κείμενο. Και συνεχίζει:

»…Οι λαμαρίνες ξηλώθηκαν. Η πλατεία αποκαταστάθηκε. Ένας από τους πολλούς αγώνες των Εξαρχείων, ένας αγώνας με διαφορές και ομοιότητες με τον σημερινό ενάντια στην δημιουργία σταθμού Μετρό και την ανάπλαση του λόφου του Στρέφη…»

Ομοιότητες; Από τα προτάγματα, το περιεχόμενο, ακόμη και τα πρόσωπα του 2003, τα οποία σε μεγάλο βαθμό παραμένουν δραστήρια, αλλά στην πλειονότητά τους απουσιάζουν από τις αντίστοιχες σημερινές φωτογραφίες, είναι σαφές ότι ο τότε αγώνας είχε χαρακτηριστικά αντιεξουσιαστικά, αδιαμεσολάβητα, διορατικά, ανιδιοτελή.

Στο ίδιο σάιτ διαβάζουμε άλλο κείμενο με τίτλο: «Ας σώσουμε την ιστορική πλατεία Εξαρχείων – Ψήφισμα από τη Συνέλευση ‘Όχι μετρό στην πλ. Εξαρχείων’», το οποίο καλούμαστε να υπογράψουμε. (Μπορείτε να το διαβάσετε στα συνημμένα).

Κάτοικοι, εργαζόμενοι/ες, φοιτητές/τριες, επισκέπτες/τριες των Εξαρχείων απευθύνουν αυτό το ψήφισμα στον Υπουργό Υποδομών και Μεταφορών της Ελλάδας κ. Κώστα Αχ. Καραμανλή. Μάλλον αυτό θα πει να έχεις ευρεία απεύθυνση. Αντιγράφουμε από την αρχή του ψηφίσματος:

«Ήταν μια ζεστή νύχτα, πριν ξημερώσει στο κέντρο της Αθήνας. Η πόλη ήταν σιωπηλή και οι κάτοικοι έλειπαν σε διακοπές. Τα καταστήματα ήταν κλειστά. Στις 4:30 π.μ.το Ελληνικό Κράτος εξαπέλυσε μια άνευ προηγουμένου επίθεση σε έναν από τους εμβληματικούς χώρους της Αθήνας, την πλατεία των Εξαρχείων…». «… Η πλατεία Εξαρχείων είναι διεθνές σύμβολο αντίστασης και πολιτικής ζύμωσης… »

Λυρικό, παραστατικό και καθόλου υπερβολικό («άνευ προηγουμένου επίθεση;» «διεθνές σύμβολο αντίστασης;»). Μήπως το «διαπλανητικό σύμβολο» θα ταίριαζε περισσότερο;

Σήμερα, αν και στην παρέμβαση του «Συντονιστικού δράσης για την υπεράσπιση των εξαρχείων» στο Kontra Channel ο πολιτικός λόγος του κειμένου ήταν διαφοροποιημένος, η συνέλευση που δημιουργήθηκε για το ζήτημα, δηλαδή η συνέλευση «Όχι μετρό στην πλατεία εξαρχείων», πρωτοστατεί στη δημόσια σφαίρα και προπορεύεται στις διάφορες συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, εμμένοντας σταθερά στην ιδιότητα του «κατοίκου», στην κτητική αντωνυμία («η γειτονιά μας», «τα παιδιά μας», «η πλατεία μας», μέχρι και «η πόλη μας») και τη χρήση κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης, τα οποία ελέγχονται από επαγγελματίες πολιτικούς και κόμματα που διαχρονικά κάνουν τα πάντα είτε για να αλλοιώσουν είτε για να σβήσουν εντελώς την «ιστορία των εξαρχείων».

Εξάλλου, η συνέλευση αυτή, από τη αρχή της δημιουργίας της, βασίστηκε στην παραπλάνηση, την περιφρόνηση και το ψέμα, όταν σε εκδήλωση της «συνέλευσης για την υπεράσπιση του λόφου Στρέφη» το 2021, με τη συμμετοχή ανάλογων εγχειρημάτων από όλη την Αθήνα, άτομα από το «αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο Ναυαρίνου», την «πρωτοβουλία κατοίκων εξαρχείων», τη «λαϊκή συνέλευση εξαρχείων» και το «σύλλογο γονέων και κηδεμόνων του 35ου δημοτικού σχολείου», δηλαδή σχεδόν το σύνολο της «συνέλευσης για την υπεράσπιση του λόφου Στρέφη», έχοντας αποκλείσει συγκεκριμένα άτομα, μοίραζαν ανυπόγραφο κάλεσμα για τη δημιουργία παράλληλης διαδικασίας, έχοντας ήδη ως πρόταγμα αυτό που εξυπηρητούσε τις επιδιώξεις τους, το «Όχι μετρό στην πλ. Εξαρχείων», γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους προτάσεις και παρατηρήσεις που είχαν ήδη διατυπωθεί στη συνέλευση για τον Στρέφη και έθεταν το ζήτημα της διεύρυνσης της θεματολογίας της συνέλευσης, έτσι ώστε να περιλαμβάνει το σύνολο των κρατικών σχεδιασμών εκβαρβαρισμού και όχι «εξευγενισμού», τουλάχιστον της συγκεκριμένης περιοχής.

Στο παρόν μέσο έχουν δημοσιευθεί κείμενα που περιγράφουν με λεπτομέρειες τη στάση, τη μεθόδευση και την προαποφασισμένη δράση αυτών των συνελεύσεων και των ατόμων.

Βλ. https://athens.indymedia.org/post/1615273/

https://www.athens.indymedia.org/post/1620314/

Στη συνέχεια, όπως μας είπαν μέλη της συνέλευσης του Στρέφη, που συναντήσαμε τυχαία, υπήρξε «διάσπαση». Τώρα πού βρίσκεται το υπόλοιπο κομμάτι δεν γνωρίζουμε ούτε μας ενδιαφέρει. Αλλά και η ίδια η συνέλευση δε δημοσίευσε τίποτα γι’ αυτό. Τόσο «ανοιχτή». Παρένθεση: η χρήση του επιθέτου αυτού από αρκετά σχήματα το τελευταίο διάστημα, είναι πλεονασμός. Εφόσον ανακοινώνεται δημόσια, είναι ανοιχτή. Οι «κλειστές» συνελεύσεις δεν ανακοινώνονται ως γνωστόν.

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα

«Το πρόβλημα με το Μετρό στην πλατεία Εξαρχείων είναι ο σταθμός Μετρό στην πλατεία Εξαρχείων και τίποτα άλλο», μας διαβεβαιώνει συντάκτης και πάλι στο Alerta.gr και «επιφανής» αναρχικός, τόσο όσο να έχει ποζάρει στο παρελθόν στην εφημερίδα New York Times, την ίδια που στα τέλη Αυγούστου δημοσίευσε άρθρο με τίτλο «Η σήψη στην καρδιά της Ελλάδας είναι πλέον ολοφάνερη». Η καρδιά χτυπάει και στα εξάρχεια άραγε; Ο ίδιος δάνεισε τη φωνή του σε βίντεο με τίτλο «Η μάχη για την πλατεία Εξαρχείων ξεκίνησε» που δημοσιεύθηκε στις 8/9/2022 στο Indymedia. Πρόκειται για «μικρό χρονικό του πρώτου μήνα του αγώνα που ξεκίνησε μετά την εισβολή του αστυνομικού στρατού κατοχής στα Εξάρχεια στις 9 Αυγούστου 2022, με διακύβευμα την καταστροφή της πλατείας Εξαρχείων μέσω της κατασκευής σταθμού μετρό». Μόνο που από αυτό το χρονικό απουσιάζουν πλήρως πλάνα που έως σήμερα δημοσιεύουν συχνά οι συνελεύσεις που συμμετέχουν στο Συντονιστικό:

– Νέες κοπέλες να χορεύουν με μπατσίνες, ενώ προσάγονταν σε χαλαρό κλίμα, σε πρωϊνή συγκέντρωση, και την ίδια στιγμή «πρωταγωνίστρια» του «όχι μετρό στην πλατεία εξαρχείων» να σπριντάρει με χίλια για να αποφύγει τον κλοιό των μπάτσων, ενώ ο μοναδικός άνθρωπος που κινείται για να εμποδίσει τη σύλληψη νέου ανθρώπου που σύρεται από τους μπάτσους, ο «καφετζής» όπως τον αποκαλούν άλλα άτομα, συλλαμβάνεται και αυτός.

– Kομματικά πανό της «Ανταρσύας στις γειτονιές της Αθήνας» και της «Ανυπότακτης Αττικής» στην τελευταία συγκέντρωση στην πλατεία Κοτζιά, πρώτο τραπέζι πίστα μπροστά από το δημαρχείο, με ρεπορτόριο να περιλαμβάνει από «τους γιους του Βλαδίμηρου», «του Ζούκωφ τα παιδιά» και το bella chiao μέχρι το «δε πα να μας χτυπάν… μπουρλότο και φωτιά σε κράτος κι αστυνόμους» του Νικόλα Άσιμου και το «A las barricadas» των ισπανών αναρχικών. Όλα χυλός, θύτες και θύματα, σταλινικοί και αναρχικοί, και ώπα η επανάσταση! Στην πορεία που ακολούθησε, διακρίναμε κύριο από την πορεία να συνεννοείται με χακίδες, άγνωστο για ποιο λόγο, παιδιά του λαού (που είναι ο μόνος που θα σώσει το λαό) δεν είναι κι αυτοί;

– Καρναβάλι 2022 στα εξάρχεια, όπου ξεφαντώνουν με τους Quilombo, συγκρότημα παντός καιρού, παίζει στο επίσημο Athens pride, σε εκδηλώσεις δήμων και κοινοτήτων, στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας, αλλά και σε αντιρατσιστικά φεστιβάλ και με την ίδια θέρμη στα ΟΠΑ Run της ΑΣΟΕΕ και της Περιφέρειας Αττικής του κλαρινογαμπρού Πατούλη στο πεδίο του Άρεως, με πλήθος χορηγών (απαξάπαντες διαπρεπείς αντιρατσιστές).

– «Συναυλιάρα» στην πλατεία εξαρχείων, με τους ψωνάρες «Bazοοka» να απωθεώνονται, τα κοριτσάκια, τα αγοράκια και τα λοιπά -άκια να τραβούν τα μαλλάκια εκστασιασμένα από κάτω. Όταν, στο τέλος ενός τραγουδιού, ενημερώσαμε ευγενικά το κοινό ότι το συγκεκριμένο γκρουπ που δήθεν ενδιαφέρεται για τα δέντρα των εξαρχείων, δεν είχε κανένα ενδοιασμό να παίξει κατ’ επανάληψη στο φεστιβάλ Ζήρεια στα Τρίκαλα Κορινθίας, χωριό του οποίου το περιβάλλον ρήμαξαν θησαυρίζοντας ακροδεξιοί και φασίστες όλου του νομού, πολύ απλά μας γιουχάισαν. Τέτοια συνείδηση.

Στο μεταξύ, κυρίες, κύριοι, «ειδικοί» και «προσωπικότητες»-κάτοικοι «καλών οικογενειών», πάντοτε οι ίδιες και οι ίδιοι, μονοπωλούν το δημόσιο λόγο, με συχνές συμμετοχές σε διάφορα μέσα ενημέρωσης (ακόμη και με διπλοβάρδιες), με συνεντεύξεις τύπου και εκδηλώσεις με ομιλητές «εγνωσμένου κύρους». Φυσικά, όταν προσπαθήσαμε να ακουστεί ένας αντίλογος σε ένα από αυτά τα μέσα, στο οποίο μάλιστα εργάζονται αρκετοί αναρχικοί, φάγαμε πόρτα τετράφυλλη. Ποιοι είμαστε εξάλλου εμείς για να έχουμε δικαίωμα λόγου απέναντι σε κόρη κυρίας ακαδημαϊκού πρώην υπουργού και κυρίου διαπρεπούς δημοσιογράφου; Δεν ξέρει τι να πρωτοαναφέρει κανείς, παρόλο που δε φαίνεται να προβληματίστηκαν καθόλου οι ομάδες και οι συνελεύσεις που «στηρίζουν» την σημερινή πορεία, Παρασκευή 9/9/2022. Αν και στα κείμενά τους διατηρούν τον ήδη γνωστό πολιτικό λόγο τους, η «στήριξη» της πορείας αποτελεί ολοφάνερη αντίφαση με όσα ισχυρίζονται ότι προωθούν. Κι αυτό είναι ανεξάρτητο από το πόσο κόσμο μπορεί να έχει μια πορεία.

«Όχι στην κατασκευή σταθμού του μετρό στην πλατεία Εξαρχείων», «Καμία παρέμβαση ιδιωτικών συμφερόντων στο λόφο του Στρέφη», «Οι δημόσιοι χώροι στους πολίτες». Έτσι κατέληγε πρόσφατο κείμενο της συνέλευσης «Όχι μετρό στην πλ. Εξαρχείων», απαντώντας σε συνέντευξη του Μπακογιάννη. «Τα εξάρχεια έχουν ιστορία», επαναλαμβάνουν τα μέλη της. Έχουν; Ή μήπως είχαν; Και ποια;

Ακολουθεί μια συνοπτική σταχυολόγηση απόψεων σημαινόντων κατοίκων των εξαρχείων και αγωνιστών, μια αποτύπωση της σαρακιασμένης καθημερινότητας καθώς και μια υποκειμενική εκτίμηση για τους λόγους που το «Αναψυκτήριο τα Εξάρχεια» είναι ήδη μια Lifoland, ένα διαφοροποιημένο τουριστικό προιόν, με βάση το marketing, ένας «πόλος έλξης διανοούμενων, καλλιτεχνών, δημοσιογράφων, εναλλακτικών επιχειρηματιών από όλον τον κόσμο». Επίσης γιατί το μετρό στο Πολυτεχνείο συνιστά πιο συντριπτικό πλήγμα από το μετρό στην πλατεία, τι γύρευε η ομάδα ρεπεράζ του Γούντυ Άλεν στην περιοχή και τι θα μπορούσαμε να γυρέψουμε εμείς, όσες και όσοι δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου και δεν πορευτήκαμε ποτέ με βάση το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».

Μπουρλότο λοιπόν!