Κατά συρροή και εκ προμελέτης δολοφονίες μεταναστ(ρι)ών από το ελληνικό κράτος, σε μια Ευρώπη καπιταλιστικής βαρβαρότητας

Κατά συρροή και εκ προμελέτης δολοφονίες μεταναστ(ρι)ών από το ελληνικό κράτος, σε μια Ευρώπη καπιταλιστικής βαρβαρότητας

Ένα από τα ερωτήματα για τον φασισμό που έχει διατυπώσει η Χάνα Άρεντ είναι πόσο καιρό χρειάζεται ένας συνηθισμένος άνθρωπος μέχρι να μετατραπεί σε σαδιστικό κτήνος. Μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας ξεκίνησε με την πρώτη στη νεότερη ιστορία μαζική παρουσία μεταναστ(ρι)ών, συνηθίζοντας με τη βαρβαρότητα κατά των Αλβανών τη δεκαετία του ’90 όταν, εκτός από τους συνοριοφύλακες, ακόμη και «συνηθισμένοι» αγρότες μπορούσαν να δολοφονήσουν ανθρώπους για ένα καρπούζι, για να αδιαφορήσει στη συνέχεια για τα «εργατικά ατυχήματα», τις δολοφονίες με άλλα λόγια, μεταναστών που δούλευαν στα έργα των ολυμπιακών αγώνων του 2004, ή/και να επιδοκιμάσει τους φόνους αφρικανών, ασιατών και ανατολικοευρωπαίων από μπάτσους, λιμενικούς, «αγανακτισμένους νοικοκυραίους» και φασίστες, τις φυλακίσεις και τα βασανιστήρια στα αστυνομικά τμήματα-κολαστήρια, τις φασιστο-«επιτροπές κατοίκων» που «εκκαθάριζαν» πόλεις και καταυλισμούς προσφύγων και τραμπούκιζαν μετανάστες μικροπωλητές, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, κατ’ ευφημισμό «κέντρα κράτησης και φιλοξενίας», τα μαχαίρια των χρυσαυγιτών και τα όπλα των παρακρατικών, τα πογκρόμ στη Μανωλάδα, τον Τύρναβο, την Αμάρυνθο κ.λπ., το ανθρωποκυνηγητό στις πλατείες, τις παιδικές χαρές και τα κτίρια όπου έβρισκαν καταφύγιο, τις συνθήκες δουλείας στα χωράφια, στις οικοδομές, στα σπίτια, τις μαζικές απελάσεις, το τείχος στον Έβρο, τον άλλοτε ακήρυχτο και άλλοτε ρητά διακηρυγμένο πόλεμο στα θαλάσσια και χερσαία σύνορα της χώρας.

Και σήμερα παρακολουθεί απονεκρωμένη από τις παρα-θεριστικές οθόνες, την οργανωμένη κρατική πολιτική «επαναπροωθήσεων», στην κυριολεξία εξόντωσης, που ασκούν οι δυνάμεις της αστυνομίας και του στρατού, οδηγώντας στο θάνατο ανεξακρίβωτο αριθμό ανθρώπων από πνιγμούς, πυροβολισμούς, ασιτία, ανυπαρξία ιατρικής περίθαλψης, εγκατάλειψη σε σημεία-μαύρες τρύπες της χώρας.

Ποιος/α θυμάται το νεκρό σώμα του μικρού Αϊλάν; Τότε που υποτίθεται πως όλη η Ευρώπη θρηνούσε. Στην πραγματικότητα δεν ήταν παρά μια φωτογραφία που προβλήθηκε παντού για να «εξαφανίσει» όλες τις υπόλοιπες που θα ακολουθούσαν από τα δολοφονημένα σώματα παιδιών και ενηλίκων σε θάλασσες, νησίδες ποταμών, συνοριακά εδάφη, χαντάκια, στις άκρες δρόμων, σε πρόχειρες κρύπτες φορτηγών και πλοίων, μετά από καταδιώξεις μπάτσων, λιμενόμπατσων, στρατιωτικών και παραστρατιωτικών. Για να κορεστούν οι θεατές και να μην «αντέχουν» να δουν άλλο. Κατ’ εντολή του ελληνικού κράτους και μέσα στη βροντώδη σιωπή, αν όχι συμφωνία, όλων των πολιτικών και των σμπίρων τους.

Συστηματικές, κατά συρροή και εκ προμελέτης δολοφονίες μεταναστ(ρι)ών στον Έβρο και το Αιγαίο, ιδιαίτερα τα τελευταία τρία χρόνια. Το γνωρίζουν πολύ καλά όλα τα «προοδευτικά κόμματα» από την αρχή, και μόνο τις τελευταίες μέρες τις θυμήθηκαν. Για να κάνουν τι; Δηλώσεις. Ασφαλιστικά μέτρα από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου που υποχρεώνουν την ελλάδα να διασώζει τους πρόσφυγες, ανακοινώσεις από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, τηλεφωνικές εκκλήσεις για διάσωση, συλλογές υπογραφών, δηλώσεις από την Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας, τον σύριζα, το κκε, το μέρα25, διάφορες μκο, άρθρα στην εφσυν και διεθνή μέσα ενημέρωσης.

Προς τι; Η Ε.Ε και οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν υπέγραψαν τη συμφωνία με την Τουρκία, με βάση την οποία η χώρα είναι ασφαλής για την «επαναπροώθηση παράτυπων μεταναστ(ρι)ών»; Ο κ. Τσίπρας δεν συμφώνησε με την πολιτική του θανάτου και των πισώπλατων πυροβολισμών κατά ανθρώπων που προσπαθούσαν να μπουν στην ελλάδα, ακόμη κι αν τους το είχε υποδείξει η τουρκική κυβέρνηση, όπως έλεγαν έλληνες πολιτικοί και δημοσιογράφοι; Δε γνώριζε, αυτός και οι όμοιοί του, τι γίνεται στα σύνορα; Υπήρχαν όλες οι αποδείξεις. Βίντεο, μαρτυρίες, καταγγελίες, ακόμη και καταδίκες από το ευρωπαϊκό δικαστήριο το οποίο όλοι ξέρουμε το είδος της «δικαιοσύνης» που αποδίδει. Μία από αυτές, η εσκεμμένη δολοφονία μεταναστ(ρι)ών στο Φαρμακονήσι από λιμενόμπατσους για την οποία διοργανώθηκε ολόκληρη συνέντευξη τύπου από μη κυβερνητικές οργανώσεις που περίπου θριαμβολογούσαν για το γεγονός της καταδίκης, με το σκεπτικό όμως ότι οι ελληνικές αρχές «δεν έκαναν τις απαραίτητες ενέργειες» για να σώσουν τους ανθρώπους που πνίγονταν μπροστά στα μάτια τους και όχι ότι τους έπνιξαν.

Έχουμε περάσει το στάδιο της σαπίλας.

Αυτό στο οποίο βρισκόμαστε πια αποκαλείται επιστημονικά σκωληκίαση.

Συνθήκες, χαρτιά, σφραγίδες… ρουλέτα με μπίλια το αίμα και τη δυστυχία εκατομμυρίων ανθρώπων. Ο συστηματικός διωγμός των μεταναστ(ρι)ών από τις χώρες της Ε.Ε δεν είναι ένα περιστασιακό φαινόμενο ξενοφοβίας και ρατσισμού, αλλά εγγενές στοιχείο του λεγόμενου ευρωπαϊκού πολιτισμού που, μεταξύ των άλλων, γέννησε, μην το ξεχνάμε, δύο παγκόσμιους πολέμους, τον φασισμό, τον ναζισμό, τη δουλεία και την αποικιοκρατία.

Στην ελλάδα, μόνο τις τελευταίες μέρες:

– Το πρωί, 14/8/2022, σε νησίδα του Έβρου, θάφτηκε η πεντάχρονη Μαρία, το σώμα της οποίας για μια βδομάδα βρισκόταν μέσα στο νερό για να μη μυρίσει. Πέθανε από δάγκωμα σκορπιού, ενώ η εννιάχρονη αδελφή της Αγιά παραμένει ανήμπορη, χωρίς ιατρική βοήθεια, με το χέρι της πρόχειρα δεμένο. Συνολικά σαράντα Σύροι πρόσφυγες, παιδιά και ενήλικες, ή μάλλον τριάντα εννέα πια, αφού η χώρα γλίτωσε από μία «εισβολέα», χωρίς φαγητό και νερό, ανάμεσα σε φίδια και σκορπιούς, με πληγές και εξανθήματα, παρατημένοι για δύο βδομάδες στη νησίδα, «που ανήκει σε τουρκικό έδαφος» όπως έλεγε η ελληνική κυβέρνηση, αλλά σύμφωνα με τη Google και τα επίσημα στοιχεία του Εθνικού Κτηματολογίου, ανήκει στην ελλάδα και βρίσκεται ανατολικά του χωριού Κισσάρι. Μάλιστα, εξαπατούσε τους πάντες επί μέρες, καθώς αρνούνταν την ύπαρξή τους, όπως έχει κάνει αμέτρητες φορές μέχρι τώρα, παρόλο που γνώριζε από την αρχή την τοποθεσία τους και παρά τις διαβεβαιώσεις της ότι διεξήγαγε έρευνες για τον εντοπισμό τους που απέβαιναν άκαρπες.

«Ζητάω βοήθεια, όλοι μου λένε ότι είναι δύσκολο. Τι δυσκολία έχει να σωθούν άνθρωποι; Ποια είναι η δυσκολία; Μας σκοτώνουν στη Συρία, στην Τουρκία, σ’ αυτό το νησί στην Ελλάδα, σε κάθε μέρος του κόσμου. Τι φταίμε; Το κορίτσι είναι αβοήθητο γιατί κανείς δεν ακούει τη φωνή μας και την αδελφή της τη σκότωσε σκορπιός. Τι θα απογίνουμε; Ίσως το πρωί να έχουμε όλοι πεθάνει. Το νησί είναι γεμάτο φίδια, σκορπιούς, έντομα και δεν ξέρω τι άλλο… Εκλιπαρώ, εκλιπαρώ. Ζούμε μια επίγεια κόλαση, σας ορκίζομαι ότι είναι επίγεια κόλαση και κανείς δε μπορεί να μας βοηθήσει», λέει μεταξύ άλλων η Μπαϊντά, μητέρα της Μαρίας και της Αγιά.

Όπως καταγγέλλει η δικηγόρος Ευγενία Κουνιάκη, αγωνίστρια υπέρ των μεταναστ(ρι)ών εδώ και χρόνια, από τις πρωινές ώρες έχει διακοπεί η επαφή με τους ανθρώπους στη νησίδα του Έβρου, όπου εκδηλώθηκε καταιγίδα και κανείς δεν γνωρίζει τι γίνεται. Επιπλέον, έχουν εκδοθεί αποφάσεις απελάσεων στη Συρία για κάποιους από αυτούς τους ανθρώπους, μετά την πρώτη αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

– Σε βίντεο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο αποτυπώνεται ο σχεδιασμένος αφανισμός: Το Αιγαίο ξερνάει πτώματα ανθρώπων. Στο πρωινό δρομολόγιο της 13ης Αυγούστου, στη Γραμμή Πάρος Νάξος, από το πλοίο Blue Star Ferries, βλέπουν μετανάστη να επιπλέει νεκρός στο νερό. Πώς θα περιγράψουν άραγε οι επιβάτες τις εντυπώσεις τους από την καλοκαιρινή τους ανάπαυλα; Και σε ποιο από τα αναρίθμητα «περιστατικά» πνιγμών-δολοφονιών από τις ελληνικές αρχές θα καταχωρηθεί;

– Προχθές, πριν από τρεις ή τέσσερεις μέρες, η ακριβής ημερομηνία δεν έχει και τόση σημασία, τρένο «παρέσυρε» και δολοφόνησε τρεις μετανάστες, μπάτσος στην Καβάλα πυροβόλησε και τραυμάτισε μετανάστες, ενώ σαράντα (;) ακόμη μετανάστ(ρι)ες από διάφορες χώρες πνίγηκαν, δολοφονήθηκαν δηλαδή, ανοιχτά της Ρόδου, όταν βυθίστηκε το πλοιάριο πάνω στο οποίο βρίσκονταν. Ποιες διασώσεις ρε καθάρματα με σούπερ πούμα και ειδικές δυνάμεις; Αφού πρώτα τους πνίγετε με τις πολιτικές σας, μετά τους αναζητάτε; Άντε πνιγείτε ρε σκατόψυχοι, και μάλιστα βασανιστικά, κολυμπώντας γυμνοί επί ώρες σε παγωμένα νερά.

– Ποιος/α γνωρίζει το όνομα της αφρικανής γυναίκας που πέθανε από την πείνα και τη δίψα επειδή κρυβόταν για να μην πέσει στα χέρια των ελλήνων φονιάδων μπάτσων στη Χίο;

– Τι έγινε με τις τρεις προμελετημένες δολοφονίες μεταναστ(ρι)ών από το ελληνικό κράτος, οι οποίες διαπράχθηκαν στη Χίο, για να βρεθούν στη συνέχεια τρεις σοροί ανθρώπων στα ανοιχτά του νησιού, οι δύο από τους οποίους φορούσαν χειροπέδες;

Σύμφωνα με την οργάνωση Aegean Boat Report, εντοπίστηκαν από την τουρκική ακτοφυλακή ύστερα από βίαιη «επαναπροώθηση» αγνώστου αριθμού ανθρώπων από 10 άνδρες με καλυμμένα χαρακτηριστικά. Είχαν ταξιδέψει στη Χίο μαζί με άλλα 27 ανθρώπους. 21 άνθρωποι βρέθηκαν και καταγράφηκαν, 12 συνελήφθησαν από την αστυνομία, με αποτέλεσμα 6 άτομα να μην δηλωθούν. Τι απέγινε ο άνδρας που παρέλαβαν οι μπάτσοι από την ομάδα των 12 και ποιες ήταν οι δύο γυναίκες που τις παρέδωσαν στην αστυνομία;

Οκτώ από αυτούς καταγγέλλουν πως τους μετέφεραν σε άγνωστη τοποθεσία του ελληνικού νησιού, τους πήραν τα υπάρχοντα και τους ξυλοκόπησαν, πριν τους αναγκάσουν να ξαναπέσουν στη θάλασσα, χωρίς σωσίβια. Σε κάποιους είχαν περάσει χειροπέδες και τους πέταξαν στο νερό. Παράλληλα, πήραν με αυτοκίνητο έναν άνδρα από την ομάδα, η τύχη του οποίου αγνοείται. «Νομίζουμε ότι τον έχουν σκοτώσει», είπε ένας από τους πρόσφυγες.

– Στις 14 Ιουλίου, τρεις Σύροι πρόσφυγες βρήκαν το θάνατο στον Έβρο στα χέρια των μπάτσων, σύμφωνα με μαρτυρίες και οπτικό υλικό από ομάδα 50 προσφύγων που και τότε παρέμεναν εγκλωβισμένοι σε νησίδα του Έβρου, όπου τους μετέφεραν βίαια και τους εγκατέλειψαν. Ο ένας Σύρος δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια άγριου ξυλοδαρμού του ίδιου και της ομάδας των 50 ανθρώπων, που συνελήφθησαν μόλις έφτασαν στην ελληνική όχθη. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο πρόσφυγας συνοδευόταν από τα δύο μικρά παιδιά του, τα ίχνη των οποίων έχουν εξαφανιστεί. Οι δύο άλλοι πέθαναν από πνιγμό, καθώς οι μπάτσοι τούς ανάγκασαν να βγάλουν τα ρούχα τους και να πέσουν στο ποτάμι για να κολυμπήσουν μέχρι την τουρκική όχθη, ενώ δεν ήξεραν κολύμπι.

Συνολικά ήταν 34 Σύροι, 13 κουρδικής καταγωγής και 3 Παλαιστίνιοι, ανάμεσά τους μια γυναίκα 70 ετών με σάκχαρο που χρειαζόταν ιατρική βοήθεια, δύο έγκυες 8 μηνών και μία 6 μηνών και 12 παιδιά. Μη κυβερνητικές οργανώσεις είχαν ενημερώσει τις ελληνικές αρχές για την κατάσταση, στέλνοντας και το γεωγραφικό στίγμα των προσφύγων.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους, «με την είσοδό τους στο ελληνικό έδαφος, στην ελληνική πλευρά του ποταμού Έβρου, συνάντησαν άνδρες ενδεδυμένους με μπλε ρούχα και με τη λέξη police αναγεγραμμένη και κάποιους με ρούχα παραλλαγής και κομάντο, που τους περίμεναν στην όχθη του ποταμού. Εκεί άρχισαν να τους χτυπούν. Στο σημείο βρίσκονταν και αραβόφωνοι οι οποίοι τους χτύπησαν ακόμα περισσότερο, ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλoυ. Χτύπησαν και […] υπερήλικη γυναίκα εβδομήντα χρόνων. Ένας εκ των προσφύγων απεβίωσε στο σημείο κατά τη διάρκεια των χτυπημάτων. Εν συνεχεία, έβαλαν τις οικογένειες και τα παιδιά σε βάρκες και τους πέρασαν στη νησίδα απέναντι. Οι άνδρες μόνοι εξαναγκάστηκαν να βγάλουν τα ρούχα τους και μετά εξαναγκάστηκαν να πέσουν στο ποτάμι διά της βίας. Μας ενημέρωσαν ότι καθώς κολυμπούσαν να σωθούν προς τη νησίδα, δύο εξ αυτών που δεν ήξεραν κολύμπι πνίγηκαν. Ο ένας μάλιστα φώναζε βοήθεια σε όσους ήταν ήδη στη νησίδα, αλλά τότε από την ελληνική πλευρά ακούστηκαν πυροβολισμοί και οι αραβόφωνοι τους φώναξαν ότι αν πλησιάσετε να τον σώσετε θα σας σκοτώσουμε. Υπάρχει σχετικό βίντεο που δείχνει ένα χωρίς ρούχα νεκρό πτώμα να επιπλέει», σημείωναν στην προσφυγή τους στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), μέσω των οργανώσεων Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες και HumanRights360, ζητώντας να δοθεί κατεπείγουσα εντολή στην ελληνική κυβέρνηση να πραγματοποιήσει επιχείρηση διάσωσης, να διασφαλίσει στοιχειώδεις συνθήκες επιβίωσης και να καταγράψει το αίτημά τους για άσυλο.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο είχε αποδεχθεί τα ασφαλιστικά μέτρα, υποχρεώνοντας την ελλάδα να διασώσει και να περιθάλψει τους ανθρώπους αυτούς. Όμως, η παγιωμένη δολοφονική πρακτική του ελληνικού κράτους είναι η εξής: οι πρόσφυγες/μετανάστ(ρι)ες «επαπροωθούνται» από την ελληνική όχθη του Εβρου σε νησίδες του ποταμού, όπου τους εγκαταλείπουν, για να περάσουν μόνοι τους στην Τουρκία. Αν δεν συμβεί αυτό, αναλαμβάνουν στη συνέχεια οι ίδιες οι ελληνικές αρχές να τους «επαναπροωθήσουν», αγνοώντας τις εντολές του ΕΔΔΑ για διάσωση, συχνά χρησιμοποιώντας άλλους μετανάστες-σκλάβους, τους οποίους εξαγοράζουν με αντάλλαγμα μια προσωρινή άδεια παραμονής, σύμφωνα με πρόσφατες αποκαλύψεις οργανώσεων και του ευρωπαϊκού Τύπου.

– Εκτός από τις ρατσιστικές επιχειρήσεις που κάνουν το τελευταίο διάστημα τα ΜΑΤ και η Ασφάλεια σε πλατείες και δρόμους των αστικών κέντρων, υπάρχει και ο «περήφανος ελληνικός στρατός» που διενεργεί ανάλογες επιχειρήσεις σε χωριά του Έβρου. Το ΓΕΕΘΑ σε συνεργασία με την 1η Στρατιά και το Δ’ Σώμα Στρατού χρησιμοποιούν τις δυνάμεις τους σε χωριά των δήμων Ορεστιάδας, Διδυμοτείχου και Σουφλίου, αλλά και σε περιοχές της Αλεξανδρούπολης, ακόμα και σε χωριά που είναι δίπλα στον Έβρο, παράλληλα με τους συνοριοφύλακες και τους μπάτσους. Στην ουσία, σε όλη την περιοχή κυριαρχεί ο στρατιωτικός νόμος και η «κατάσταση έκτακτης ανάγκης».

– Στα καταστρώματα ελληνικών πλοίων ανοικτής θαλάσσης (ΠΑΘ) στοιβάζονται οι βαλίτσες με τα liferafts, τις «σωστικές» σχεδίες με χωρητικότητα από 4 έως 10 άτομα και βάρος από 32 έως 45 κιλά, οι οποίες ρίχνονται στο νερό και φουσκώνουν αυτόματα, επιχείρηση που μόνο τέτοια σκάφη μπορούν να κάνουν. Εκτός όμως από τις «επίσημες» σχεδίες, υπάρχουν και οι «πρόχειρες», φθηνές βάρκες μιας χρήσης, από εκείνες που χρησιμοποιούνται για την μεταφορά προσφύγων και μεταναστ(ρι)ών από τα τουρκικά παράλια προς τα νησιά.

Επιθετική επιτήρηση συνόρων, επαναπροώθηση, διαχωρισμός σε πρόσφυγες και μετανάστ(ρι)ες, μεταναστευτικές ροές, ασφαλιστικά μέτρα, καταδίκες από άλλες ευρωπαϊκές χώρες ή το ΕΕΔΑ. Λέξεις επινοημένες από την εξουσία, ελληνική και πανευρωπαϊκή, για να μην ειπωθεί η μία και μοναδική φράση που είναι η αλήθεια: ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΚΑΤΑ ΣΥΡΡΟΗ ΚΑΙ ΕΚ ΠΡΟΜΕΛΕΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ, τον αριθμό των οποίων δεν πρόκειται να μάθουμε ποτέ, σε μια χώρα και μια ήπειρο που κολυμπάει στα καλοκαιρινά νερά των διακοπών, πλάι σε επιπλέοντα πτώματα ανθρώπων χωρίς όνομα και χωρίς ιδιότητες, οι οποίοι, αν περισυλλεγούν, θα μείνουν σε νεκροτομεία και πρόχειρους τάφους χωρίς όνομα και χωρίς ιδιότητες. Οι δολοφόνοι όμως έχουν ονόματα και ιδιότητες.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ

(και το εννοούμε)

Υ.Γ. Άντε, μεγάλη η χάρη της παναγιάς, χριστιανοί ελληνάρες.