Εμπρός για πορείες για την υπεράσπιση του λόφου Στρέφη και της πλατείας Εξαρχείων. Καθαρά, ντιζαϊνάτα, πολιτισμένα.

Αντί να φωνασκώ και να συμφύρομαι

Με τους υπαίθριους ρήτορες και τους αγύρτες

-Μάντεις κακών και οραματιστές-

Όταν γκρεμίστηκε το σπίτι μου

Και σκάφτηκε βαθιά με τα υπάρχοντα

(Και δε μιλώ εδώ για χρήματα και τέτοια)

Πήρα τους δρόμους μοναχός σφυρίζοντας.

Ήτανε βέβαια μεγάλη η περιπέτεια

Όμως η πόλις φλέγονταν τόσο όμορφα

Ασύλληπτα πυροτεχνήματα ανεβαίνανε

Στον πράο ουρανό με διαφημίσεις

Αιφνίδιων θανάτων κι αλλαξοπιστήσεων.

Σε λίγο φτάσανε και τα μαντάτα πως

Κάηκαν όλα τα επίσημα αρχεία και βιβλιοθήκες

Οι βιτρίνες των νεωτερισμών και τα μουσεία

Όλες οι ληξιαρχικές πράξεις γεννήσεων

Και θανάτων -έτσι που πια δεν ήξερε

Κανείς αν πέθανε ή αν ζούσε ακόμα-

Όλα τα δούναι και λαβείν των μεσιτών

Από τους οίκους ανοχής τα βιβλιάρια των κοριτσιών

Τα πιεστήρια και τα γραφεία των εφημερίδων.

Εξαίσια νύχτα τελεσίδικη και μόνη

Οριστική (όχι καθόλου όπως οι λύσεις

Στα περιπετειώδη φιλμ).

Τίποτα δεν πουλιόταν πια.

Μανώλης Αναγνωστάκης

Συνεχίζεται…

Εμπρός για πορείες και εκδηλώσεις από τις συνελεύσεις “για την υπεράσπιση του λόφου Στρέφη” και “της πλατείας Εξαρχείων¨(άγνωστο τι έχει απογίνει). Η σημερινή στηρίζεται από συλλογικότητες που “συντονίζονται” αλλά δεν “ταυτίζονται”. Σωστό. Καλύτερα να κρατάς μια πισινή. Δες τι έγινε με τον συντονισμό συλλογικότητων για το “Ταξίδι των Ζαπατίστας”. Μην πάθουμε τα ίδια